در ادامه سلسله نوشتار البرز ورزشی درباره اردوی تیم ملی بزرگسالان نگاهی به دریافت کننده های قدرتی تیم ملی انداخته ایم که به نوعی دغدغه های کادر فنی تیم های ملی محسوب می شوند.

از نبود میلاد عبادی پور سخن گفته ایم، به جوانانی همانند امیرحسین اسفندیار رسیده ایم در این پست البته برای بازیکنانی چون مرتضی شریفی و محمد جواد معنوی نژاد سرمایه گذاری شده است اما وقتی که تکنیک های پایه اصولی آموزش داده نشود به قول معروف خشت اول گر نهد معمار کج * تا ثریا می رود دیوار کج.

در این رهگذر به دو بازیکن دیگر نیز نگاهی ویژه می انداریم میثم صالحی که پیش از آسیب دیدگی یکی از بهترین های جهان در پست خود بود او بعد از جراحی در ایتالیا و مراعاتی که تندوران سرمربی تیم شهداب در حق وی روا داشته است به روز های اوج نزدیک می شود که اگر چنین شود واقعا بارقه ی امیدی در اردوی تیم ملی والیبال محسوب خواهد شد.

در کنار صالحی به جوانی تازه از گرد راه رسیده به نما پوریا حسین خان زاده می رسیم، پدیده ای که فراوان از وی نوشته ایم.

او در سن 19 سالگی باید در لیگ ملت ها و انتخابی المپیک محک بخورد. به وی اعتقاد وافر داریم که با دیده باز به تکنیک فردی خیلی خوبی به توپ ضربه می زند اما وقتی وی را با لاویا یا بازیکن هم سن و سال میچله تو بر تیم ایتالیا مقایسه می کنیم به این نتیجه می رسیم پوریا به پرش بیشتر و قدرت انفجاری افزون تر احتیاج دارد.

مسابقات مهم پیشرو جای آزمون و خطا نیست، میدانی است که باید پرورده ترین بازیکنان خودنمایی کنند. امید که جوان های ما از جمله پوریا حسین خان زاده بتواند انتظارات را برآورده سازد.

نویسنده: جمشید حمیدی