در فوتبالی که پول‌های کلان و میلیاردی رد و بدل می شود و همه از آن منتفع می شوند، چرا از پرداخت حق الزحمه داوران طفره می روید؟
در این فوتبال بی در و پیکر، بقال و چقال از کنار آن به نان و نوایی رسیده اند.
بازیکنان درجه چندم خارجی هم بدون حضور موثر در زمین پول‌های میلیاردی می گیرند اما از پرداخت حقوق ناچیز داوران دریغ می کنیم! نمونه بارز این قضیه حضور دیاباته و پریرا در پرسپولیس است.
دیاباته همواره مصدوم است. پریرا هم در زمره ضعیف ترین بازیکنان خارجی حاضر در فوتبال ایران به شمار می رود.
این دو و بقیه نفرات اعم از بازیکن داخلی و خارجی در فوتبال پول‌های کلان می گیرند.
در این نمایش سالیانه حتی دلال‌ها و واسطه ها هم به پول‌های میلیاردی و بی حساب و کتاب رسیده اند.
در این‌گیرودار سر داوران فوتبال بی کلاه مانده که همواره باید دستمزد نازل بگیرند و همواره در مظان اتهام و تهاجم مربیان، بازیکنان و هواداران تیم‌ها باشند.
این قشر مظلوم هیچگاه مورد حمایت قرار نگرفته و به عبارتی مفت و مجانی کار می کنند.
در سال گذشته حق الزحمه داور وسط یک میلیون بوده و حالا با حاتم بخشی آقایان به پنج میلیون تومان افزایش یافته است.
داوران کنار هم حدود سه و نیم میلیون تومان برای هر بازی می گیرند که مالیات هم از آن کسر می شود.
بارها شاهد بوده ایم که این قشر زحمتکش و موثر در فوتبال از عدم پرداخت حق الزحمه ناچیز خودشان هم گلایه مند بوده اند.
این طیف بر اساس علاقه و عشق ذاتی خود در صحنه هستند و بعضا دارای تحصیلات عالیه می باشند.
فوتبالی که کمترین امکانات را در اختیار داوران نگذاشته چرا باید طلبکارانه با آنها برخورد کند.
بارها شاهد بوده ایم در فصل زمستان و سرما داوران با پیراهن آستین کوتاه و نازک در میادین حاضر شده و از دادن یک گوشی ساده هم به آنها دریغ شده است.
نبود سیستم وی ای آر هم باعث شده تا هجوم و انتقاد به داوران افزایش یابد و تهدید و ارعاب اساس کار قضاوت را مختل کند و...
اعتقاد داریم حفظ حریم قشر مظلوم داوری باید در فوتبال مستحکم و‌پایدار باشد و حق واقعی آنها پرداخت شود.
از قدیم گفته اند بی مایه فطیر است.
دستمزدی که به داوران نداده ایم لااقل حرمت آنها را نگه داریم و بی محابا به این قشر نتازیم !
نویسنده: احمد میرزاییان