دنیای ورزش ما با وجود برخی تنگ نظری ها که اغلب از سر فرصت طلبی و حضور افراد ناآگاه و غیر ورزشی در مسند ریاست و مسوولیت رخ می دهد.

گاهی رگه هایی از خصایل معرفت را بروز می دهد که ناشی از آموزه های صحیح اصول فرهنگی و ورزشی است مانند اطهار نظر سرمربی سابق تیم ملی بوکس که اگر چه گلایه های در سخنانش نهفته بود هرگز از دایره مردانگی و روحیه ورزشی خارج نشده است.

استکی بر خلاف همان  موقعیت طلبانی که اشاره کرده ایم از حذف تمام هفت بوکسور اعزامی در مسابقات جهانی ازبکستان اول از همه به دلجویی از نهرودی سرمربی تیم ملی پرداخت و او را مربی خود خواند و سپس به جای تاختن امیری و دیگر مربیان به ریشه های عدم نتیجه گیری پر داخت.

واقعیت این است که که کمتر به یاد داریم بعد از ناکامی ها کارشناسی اینگونه منصفانه در مسند قضاوت و بررسی قرار بگیرد.

حالا که یک شخصیت ورزشی و ملی پوش بوکس در فدراسیون استقرار یافته است، جا دارد اتحاد و یگانگی را با دعوت مجدد از استگی آغاز کنند و گوش به فرافکنی افراد فرصت طلب و خود خواه بی توجه به منافع و مسایل ملی ندهند.

کلوخ انداز را پاداش سنگ است!!

نویسنده: حسین علی اسماعیلی