زیر سوال بردن مسابقات و ایجاد شائبه در نتایج و دستاورد تیم‌ها کاری منطقی نیست و اساس فعالیت‌های فوتبالی را مختل می کند؟
هنوز سرنوشت قهرمانی مشخص نشده، یک عده با شلوغ کاری و ایجاد شبهه و ابهام در صدد تخریب یکدیگر هستند.
در مطلب گذشته به صراحت گفتم در سالیان گذشته تیم‌های سپاهان، پرسپولیس و استقلال به دلیل دارا بودن از امتیاز خاص هوادار و تیم رسانه ای مورد توجه بوده و از برگزاری مسابقات منتفع شده اند.
اما همین سه تیم بیشترین اعتراض و انتقاد را به برگزاری مسابقات داشته اند. آنها در صدور بیانیه صدر نشین لیگ هستند و به همه چیز و همه کس اعتراض دارند.
روزی که استقلال تیم هوادار را گلباران کرد، دو رقیب آنها مساله تبانی و کم کاری بازیکنان و ساکت الهامی را پر رنگ جلوه دادند!
چند روز بعد سرخابی ها برد سپاهان برابر پیکان را زیر سوال بردند. هفته قبل تر هم سپاهانی ها و استقلالی ها به برگزاری بازی پیکان با پرسپولیس در آزادی معترض شده و آن را تلاش برای قهرمانی یک تیم خاص قلمداد کردند و...
در این گیرودار مصلحت اندیشی سازمان لیگ و چیدمان داوری و نبود سیستم وی آی آر هم موجب وهن و شائبه شده تا هواداران نوجوان و متعصب تیم ها هم فضای مسابقات در ورزشگاه‌ها را ملتهب کنند.
در فوتبال باشگاهی که ۱۶ تیم رقابت می کنند، چرا عدالت حاکم نیست و همه چیز دربست در اختیار سه تیم مزبور می باشد؟
چرا باید ندانم کاری آقایان و بی کفایتی آنها در ایجاد بدهی سنگین در استقلال و پرسپولیس از جیب مردم و بیت المال پرداخت شود؟
چرا کسی از مظلومیت تیم محبوب و دوست داشتنی ملوان نمی گوید و نمی نویسد؟
به چه دلیل تیم های ریشه دار نفت آبادان و نفت مسجد سلیمان از بی پولی رنج می برند، اما فولاد خوزستان و سپاهان اصفهان از تمام امکانات بی حساب و کتاب دولتی و صنعتی نفع می برند؟
تیم محبوب قائم شهری ها سالیان متمادی در ورزشگاه بدون امکانات وطنی و زمین چمن مصنوعی میزبان تیم‌ها بود. نساجی سال پیش چند دیدار خانگی را در شهرهای دیگر برگزار کرد.
در آن مقطع هیچکس از مظلومیت و کمبود امکانات نساجی حرفی نزد اما اگر یک‌پنالتی یا یک خطا برای این سه تیم‌گرفته نشود، داد همه به آسمان هفتم می رود!
شوربختانه ما اهالی رسانه هم در این دریای پرتلاطم غوطه ور شده و برای انتفاع سه تیم مذکور به در و دیوار می زنیم و بر اساس تمایلات رنگی و جناحی تلاش می کنیم.
استقلال که امروز دستاورد رقیب دیرینه خود را زیر سوال برده و کم اثر می داند، اگر فردا قهرمان جام حذفی شد، آن را چگونه تحلیل خواهد کرد؟
سپاهان که در برابر ملوان دچار لغزش شد و دو امتیاز حیاتی را از دست داد چوب ندانم کاری وتعویض های غلط مورایس را خورد.
آنها باید عملکرد مربی خود را زیر سوال می بردند، اما به غلط به مربی خارجی خود یاد داده اند تا در مصاحبه ها و نشست های مطبوعاتی به تیم های داوری بتازد و سازمان لیگ را تخریب کند.
به هر روی باید قبول کنیم از این رهگذر و با این نوع تفکرات نمی توانیم تحولی در فوتبال ایجاد کنیم و نتایج حاصله را در تیم ملی ببینیم.
فوتبال نتیجه گرا به جایی نخواهد رسید و دورنمای فعالیت هایش روشن نیست. امروز این نگاه غلط را در حذف تیم‌های باشگاهی در آسیا می بینیم.
فردا هم باید شاهد قدرت نمایی عربستان و کره و ژاپن در جام ملت ها و بازی‌های آسیایی باشیم و از حذف تیم ملی بزرگسالان و کم کاری در باره تیم امید آه و ناله سرداده و به تخریب یکدیگر بپردازیم.
آیا زمان آن فرانرسیده که قدری حرفه ای تر و واقع بینانه تر با مسائل برخورد کنیم و بجای فضا سازی و انگ زدن به این و آن به امورفنی بپردازیم و به نظام باشگاهداری توجه داشته باشیم؟
نویسنده: احمد میرزاییان