بقا در لیگ برتر برای صنعت نفت کم از قهرمانی نداشت.
هواداران صنعت نفت هم حس و حالی شبیه قهرمان‌ها دارند. انتخاب عبدالله ویسی برای هدایت این تیم اگر چه دیر، اما سرانجام اتفاق افتاد.
او ضربان یک قلبِ متوقف‌شده را برگرداند و از یک ماموریت غیرممکن، یک خاطره فراموش‌نشدنی ساخت. نفت بیشتر هفته‌های این فصل را در منطقه سقوط گذرانده بود. روی کاغذ هم، به نظر می‌رسید آن‌ها رفتنی باشند اما در همه این هفته‌های سخت، سرمربی نفت با اطمینان از ماندن تیم‌اش حرف می‌زد.
او تیمش را از یک کابوس طولانی بیدار کرد و رویای شیرین بقا را برای آن‌ها به نمایش درآورد. نفت در بهترین زمان ممکن، از مس سبقت گرفت و با چند نتیجه آرمانی در هفته‌های آخر، ورق را برگرداند. حالا شاید کاپیتان ریکانی، خوشحال‌ترین ستاره نفت باشد.
پس از اخراج ناگهانی و زودهنگام بازی قلب، دنیا روی سر طالب خراب شده بود اما هم‌تیمی‌ها اجازه ندادند این آخرین قاب مهم این فصل نفت باشد. حتی فکر ترک اجباری لیگ برتر هم برای آبادانی‌ها هراس‌آور بود اما حالا باید این بقا را برای ویسی، در ردیف قهرمانی شگفت‌انگیزش با استقلال خوزستان در لیگ قرار داد. مردی که ذهنیت بازنده را از نفت گرفت و این باور را برای پسران‌اش به وجود آورد که لحظه خداحافظی آن‌ها با لیگ، از راه نخواهد رسید.
یک شب بعد از شاهکار تاریخی گواردیولا، حالا عبدالله هم یک پایانِ فوق‌العاده در لیگ برتر داشت. تیمی که آخرین بازی‌اش را در آخرین دقیقه‌ها برد تا بدون حرف و حدیث، فانوس سقوط را به مس بسپارد و به زندگی‌اش در لیگ برتر ادامه بدهد. تا در کوچه و خیابان‌های آبادان، هلل یوسه و جادوی موزونِ آهنگ‌ها، جای آوازهای تلخ سقوط را بگیرد.
هر چند که ماندن در لیگ، هرگز نباید بزرگ‌ترین رویای آبادانی‌ها باشد. آن‌ها در هفته‌های آخر نشان دادند که قد و قواره‌ای بلندتر از جنگیدن برای بقا دارند. ویسی شاید برای ریکانی و هم رزمانش بیش از تلاش فنی، تزریق روحیه کرد و روحیه در فوتبالیست ایرانی خوب جواب می‌دهد.
گزارش: نیلوفر مژدهی