شهداب یزد بعد از دو بازی کمرنگ و ضعیف، ساعت ۱۷امروز مقابل تیم پلیس عراق قرار می گیرد تا آخرین شانس خود را برای رهایی از بن بست به وجود آمده و احراز مقام سوم باشگاههای آسیا بیازماید.
هر چند در جام آسیا نیز مانند لیگ ایران فقط قهرمانی ارزش دارد و دیگر تیم ها که راهی به باشگاههای جهان نمی یابند ناکام تلقی می شوند، اما به لحاظ اعتباری امیدواریم این بار از سد تیم قطری بگذریم تا آن شکست ناباورانه را به دست فراموشی بسپاریم.
باخت به تیم سانتوری تقریبا محتوم و قابل پیش بینی بود چرا که پارسال تیم پیکان با وجود بر خورداری از امتیاز میزبانی و داشتن دو سوپر استار بین المللی نیمرعبدالعزیز و اروین انگاپت با زحمت و پنج گیمه و میلی متری از سد همین تیم سانتوری عبور کرد.
در آن بازی نیز موزرسکی چنان فضایی را به وجود آورده بود که سایر بازیکنان سانتوری نیز بال در آورده بودند.
نقش تک ستارگان در دنیای توپ و تور را در سیمای موزرسکی و نیمیر به عینه مشاهده می کنیم.
به هر حال امروز راهیابی به جام باشگاههای جهان مهم بود ولی مهمتر این است که ستاره های والیبال به ویژه نسل جوان، خودشان را اگر با موزرسکی مقایسه نمی کنند حداقل آلاین کوبایی را متری و مقیاس برای سنجش و ارتقا قرار دهند.
در این زمینه سالهاست که ازقصور فراوان در والیبال پایه می گوییم ،ولی هنوز هم درب به روی یک پاشنه قدیمی می چرخد.
ژاپنی ها هم مانند ایتالیایی ها و لهستانی ها در کنار آموزش همنواخت پایه بهترین های والیبال دنیا را وارد چرخه لیگ برتر خود ساخته اند تا از جهات مختلف اسباب ترقی و رشد بازیکنان بومی را فراهم سازند .
ولی ما قید بازیکنان با کیفیت خارجی را زده ایم یا مانند پارسال در پیکان و سیرجان بازیکنانی را آورده بودیم که حتی یک بازی کامل دوام نیاورده اند.
اینکه مسولی بگوید ما کاری نمی توانیم بکنیم با غرور کاذبی که برخی ها مبتلا شده اند در عرصه های بین المللی به شدت صدمه می بینیم .
لیگ ملت های پارسال و مسابقات قهرمانی جهان را به یاد بیاوریم تصویر سازی تاسف باری را مقابل دیدگان مان قرار می دهد.
نویسنده:جمشید حمیدی