سال ها بود که کارشناسان و پرسش‌گران ورزشی این سئوال را مطرح می‌کردند که: ورزش در اولویت چندم دولت است؟
برخی از دولت‌های پیشین هرگز به این پرسش پاسخی ندادند ولی با انتشار متن لایحه برنامه هفتم توسعه کاملا مشخص شد که ورزش نیازی به توسعه ندارد و در اولویت "هیچم" قرار دارد.
و صد البته به دنبال آن سلامتی و شادابی هم چندان اهمیتی ندارد و تازه هر دم از این باغ بری می‌رسد و حکایت از این دارد "صدقه هایی " که دولت های پیشین به ورزش داده‌اند در برنامه هفتم توسعه قطع و قانون مربوط به ۲۷صدم درصد در ماده ۹۴ برنامه ششم مبنی بر مکلف بودن دولت برای پرداخت ۲۷صدم درصد ازکل ۹ درصد مالیات بر ارزش افزوده هم در این برنامه برچیده شده و کل ورزش شامل آیه شریفه قران "انالله و انا الیه راجعون " گردید.
حالا این پرسش فراروی جوانان و همه علاقمندان به ورزش قرار دارد که در حالیکه بیش از ۱۵۰ کشور دنیا برای ورزش همگانی و قهرمانی امتیازات ویژه ای برای جوانان در نظر گرفته اند، دلیل نادیده گرفتن و بی اهمیتی به ورزش در لایحه مذکور چیست؟
از سوی دیگر طبق آمار وزارت بهداشت ۲۱ میلیون نفر یعنی تقریبا ۳۰درصد مردم ایران دچار اختلالات روانی هستند و در نظر گرفتن سهم "هیچ " برای ورزش در برنامه هفتم توسعه، آیا به ازدیاد این آمار منجر نخواهد شد؟
دولت های پیشین و حتی دولت فعلی در برخی موارد که ورزش در عرصه بین‌المللی نتایج خوبی نمی‌گیرد واکنش سخت انجام داده و مسئولان ورزش را زیر سوال می‌برند و در مجلس شورای اسلامی در ادوار مختلف هرگاه نتایج ورزشی در عرصه بین‌المللی ضعیف بوده علاوه بر تحقیر، تهدید و تحدید وزارت ورزش اقدام به تشکیل کمیته‌ای تحت عنوان بررسی علل و عوامل شکست تیم‌های ملی داده و الحمدالله در مجلس فعلی هم "کمیسیون فرهنگی " اگر کبوتری بر بام ورزش اشتباهاً “ملق " بزند بلافاصله وزير و معاونین وزارت ورزش احضار و کارت زرد به آنها می‌دهد.
البته به مجلس نمی‌توان به این لایحه ارسالی ایرادی گرفت ولی جامعه ورزش با چشمان تیزبین منتظرند ببینند که آیا "خانه ملت " هم سهم "صفر "همچون دولت به ورزش می‌دهد یا خیر.
در حالی که برپایه بعضی از آمارها در سال ۱۴۰۱ بیش از ۱۵ میلیون درگیر موضوع مواد مخدر در ایران هستند که ۴ میلیون و ۵۰۰ هزار تن از آنها جزو مصرف کنندگان دائمی، ۱۰ درصد از معتادان زنان و هزاران کودک در بین آنها هستند در چنین اوضاع و احوالی آیا نادیده گرفتن سهم ورزش در این برنامه کمک به ازدیاد معتادان نخواهد بود؟ در حالیکه این وضعیت اسفناک سالیانه حدود ۱۰۰۰ میلیارد تومان خسارت اقتصادی و نابودی نسل جوان را که هیچ قیمتی برآن نمی‌توان گذاشت رقم می‌زند.
با وجود این معضلات وحشتناک آیا کمیسیون فرهنگی مجلس نباید یک کارت مستقیم "قرمز " به وزير اقتصادی بدهد که علاوه بر این موارد وزير مذکور بدنبال حذف معافیت مالیاتی در ورزش هم هست؟
دولت، مجلس و جامعه چه انتظاری از وزارت ورزش و جوانان برای رسیدن به رشد و پیشرفت دارند در حالی که دست و پای وزیر و مدیران ورزش را محکم بسته‌اند و شریانهای اعتباری را قطع کرده اند.
به نظر می‌رسد بخشی از بدنه دولت در سازمان برنامه و بودجه و وزارت اقتصاد، دشمنی و کینه‌ای عمیق نسبت به ورزش دارند چرا که پس از کاهش معنادار بودجه ورزش توسط سازمان برنامه و بودجه در سال ۱۴۰۲ و تلاش برای حذف معافیت‌های مالیاتی ورزش در لایحه اصلاح قانون مالیات های مستقیم توسط ، وزیر محترم اقتصاد رونمایی از سند برنامه هفتم توسعه و سهم هیچ ورزش از برنامه پنج سال آینده توسعه کشور، عداوت عمیق با ورزش و جوانان را به روشنی نمایان ساخت.
نویسنده: علی افتخاری کارشناس ورزش