محمود میران ملی پوش سابق جودو که بیش از 40 مدال بین المللی و یک خورجین مدال داخلی دارد باز هم ترجیح داد که در بیرون از گود بماند و پست تشریفاتی مدیرفنی تیم های ملی را برنتابد.

میران بدون تردید از افتخارات ورزش جودو کشور ما است که نمی شود وی را نادیده گرفت همانگونه که آرش میراسماعیلی هم از چهره های مهم کشتی و جودو کشور ما محسوب می شود.

هرچند میر اسماعیلی امروز در یک نشست خبری که گویا نشریات گزینش شده بودند از حضور بیماران روانی در پیرامون این ورزش، سنگ اندازی ها برای نابودی جودو سخن گفته است اما حرف حساب این است که چرا بسیاری از چهره های شاخص جودو که عمر خود را برای کسب قهرمانی صرف کرده اند در بدنه ی فدراسیون وجود ندارد؟

این که سمت مهم دبیری فدراسیون را به یک داور بین المللی فوتبال بسپرد و با این استدلال که وی زمانی جودو کار بوده است به حتم نارضایتی هایی را در پی داشته و خواهد داشت همانطور که مدت زمان زیادی نایب رئیس فدراسیون به یک بانوی والیبالی سپرده بود.

آرش میراسماعیلی باید بیش از همه حرمت خانواده جودو را نگه دارد، اینکه طی چهار سال گذشته برای رهایی جودو از تعلیق بین المللی دوندگی خستگی ناپذیری داشته است به جای خود اما ایشان و همه ی فدراسیون های ورزشی باید بدانند که ریاست در امور اجتماعی ازجمله تربیت بدنی باید مبتنی بر جذب و جلب قلوب باشد.

متاسفانه بسیاری از فدراسیون های ورزشی که به نوعی بر بدنه ی تربیت بدنی تحمیل شده اند، کار با افراد غیرمرتبط را ارجح می دانند اما شخصیتی مانند میراسماعیلی که خود قهرمان المپیک و جهان است باید درد ها و خواسته های جامعه قهرمانان را پاس بدارد.

سیدمحمود میران، مدیر فنی تیم ملی جودوی بزرگسالان ایران، در اعتراض به شرایط موجود و عدم هماهنگی برنامه‌های تیم ملی با او توسط فدراسیون، از سمتش استعفا کرد.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی