تا ساعاتی دیگر سوت آغاز فینال جام حذفی با قضاوت اشکان خورشیدی نواخته می شود.
هر چه به زمان این بازی نزدیک می شویم، استرس و هیجان نقش دو چندان به خود می گیرد.
ساپینتو با استقلال به دنبال جام است تا تیمش در فصل پایانی فوتبال بدون جام نماند اما یحیی گل محمدی به دنبال تاریخ سازی است. گل محمدی هم جام می خواهد تا در تاریخ فوتبال نام خود را به عنوان یک مربی ایرانی که در مدت یک ماه دو جام دریافت کرده به ثبت برساند.
دیدار پایانی حذفی که به دربی تبدیل شده، طعم فراوان دارد. هردو طرف میدان فقط به قهرمانی فکر می کنند، نوع چیدمان دو تیم به گونه ای صورت گرفته که از آن بوی جنگ تمام عیار به مشام می رسد، اما شرایط ظاهری چنین نشان می دهد که استرس در نزد آبی ها بیشتر دیده می شود، اتفاقاتی که از بعد مالی و مدیریت در این تیم رقم خورده، تیم ساپینتو را به چالش کشانده است. اما در پرسپولیس این مسائل کم رنگ دیده می شود.
در بحث فنی دست گل محمدی پر است، زیرا ساپینتو با تعدادی از بازیکنان مصدوم و محروم مواجه است. تنها غایب تیم گل محمدی، بازی نرسیدن به پریرا برزیلی است. گل محمدی برگ برنده و تعیین کننده سرنوشت جام را در نزد مردان خط میانی تیمش جست و جو می کند، دقیقا در جایی که استقلال در این میدان با مشکل مواجه است.
در این حالت تقابل استقلال برای کم نیاوردن در برابر حریف دیرینه اش را باید در جاح چپ با مهدی قائدی دانست، گرچه او تنها است اما پرسپولیس در بخش وینگرها دو بازیکنی در اختیار دارد که نقش تعیین کننده را ایفا می کنند، ترابی از چپ و سعید صادقی از راست می توانند استقلال را تحت فشار قرار دهند، در کنار این دو وحید امیری یا در نقش مهاجم آزاد دارد که ضلع سوم را در پشت مردان خط حمله تشکیل می دهد.
با توجه به شناخت نسبی از ترکیب دو تیم ونیر با توجه به تاکتیک اتخاذ شده، جنس پرسپولیس در قیاس با استقلال جورتر به نظر می رسد تا فینال حذفی دارای طعم متفاوت باشد.
نویسنده: اکبر عزیزی