والیبال در شهرستان های تابعه استان تهران چگونه روزگار می گذراند و مربیان مشتاق و پرتلاش این نواحی با چه مشکلاتی دست به گریبان هستند؟ با (رها لاسمی) مربی پرتلاش و تحصیلکرده شهرستان فیروزکوه گپ زدیم، کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی که در سال 78 به اردوی تیم ملی دعوت شد و این شاید تنها افتخار برای ورزش این شهرستان زیبا و کوهستانی باشد.

رها لاسمی مربی درجه یک می گوید: والیبال در فیروزکوه منحصر شده به بازی پیشکسوتان و کسی به فکر رونق و گسترش این ورزش در سطح حرفه ای نیست. استعداد زیادند اما وقتی رئیس و نایب رئیس هیات انگیزه و تعهدی برای کار و کوشش و سازندگی نداشته باشند رخوت همه گیر می شود. من سالنی را اجاره کرده ام ولی توپ نداریم و برای تهیه توپ اغلب باید از بچه ها کمک مالی بگیریم این در حالی است که اغلب مردمان فیروزکوه خیلی غنی نیستند که بخواهند برای ورزش کردن فرزندانشان هزینه کنند. البته من تخته پرش، تخته تعادل و ابزار مربوط به تمرینات آبشار را خریداری کرده ایم ولی برای اینکه بتوانیم به پیشرفت بیشتر برسیم، از فیروزکوه به تهران می روم تا کنار مربیانی چون خانم بندگانیان قرار بگیرم. خودم هنوز بازی می کنم و با تیم کارگران تهران به مربیگری خانم امیدی قهرمان کشور شده ام ولی تنها امیدمان این است که آقای علی پور رئیس جدید تربیت بدنی شهرستان بتواند والیبال را از این انزوا و کم تحرکی خارج سازد، سال که به دوازده ماه است هیچ مسابقه ای در شهر ما برگزار نمی شد و اما یکروز برای مسابقات قهرمانی استان ما را مکلف به شرکت می کند تا برای خالی نبودن عریضه باشد. در صورتی که اول باید تیم را طول سال آماده ساخت و بعد راهی مسابقات شد. با این وضعیت متاسفانه افرادی مثل من هرچند تلاش بکتم بازهم دیده نمی شدیم، شاید ناچار باشم از شهرستان کوچ کنم بلکه در پایتخت دیده شوم.

نویسنده: مرجان بنی یعقوب