با وجود حرفه ای شدن والیبال ما و سال ها حضور در لیگ های جهانی، قهرمانی جهان، جام جهانی و المپیک همچنان بحث کهنه شروع بد در تورنمنتها تکرار می شود و به خود و بازیکنان و همه تلقین کرده و به نوعی حق می دهیم که مسابقات را با موفقیت آغاز نکنند.
اگر این معضل و مشکل وجود داشته باید برای آن به دنبال راه حل می بودیم.
اگر بازیکنی آسیب ببیند مگر به فکر جایگزین برایش نیستیم؟
اگر مربی عملکرد قابل قبول نداشته مگر مربی را تغییر نداده ایم؟
اگر ارنج یا سیستمی در مسابقه جواب نداده مگر تغییر سیستم نداده ایم؟
و دهها اگر دیگر.
پس چگونه است که در آغاز تورنمنتها این جمله دائم تکرار می شود بدون آنکه مورد تحلیل قرار گرفته و برایش راه حل پیدا شود؟ از طرفی این موضوع در همه مسابقات صدق نکرده است، مگر ما میدانی مهم تر از المپیک داریم؟
در المپیک توکیو در اولین مسابقه و شروع این تورنمنت عظیم در مقابل قهرمان دو دوره قبل 2014 و 2018 جهان یعنی لهستان با همه ستاره های بزرگش مثل لئون، کورک، کوبیاک، بینیک، زاتورسکی، لوماچ و دیگران مگر پیروز نشدیم؟!
لذا طلب می کند برای همیشه با این موضوع که جز بار منفی برای والیبال و بازیکنان ما نداشته و شاید موجب کاهش انرژی روانی آنان گردد وداع نموده و اگر هم مشکلی هست برایش راهکاری درست و منطقی بیابیم، وظیفه اتاق فکر فدراسیون والیبال با حضور کارشناسان خبره مگر شامل این موضوعات نبوده است؟
با اطمینان به اینکه در شروع هفته دوم لیگ ملت ها با انسجام روانی، تاکتیکی و آمادگی حاصل از مسابقات هفته اول در مقابل تیم نه چندان مطرح آلمان شروع خوبی داشته باشیم و امیدوار به موفقیت های بیشتر و صعود والیبال به مرحله نهایی لیگ ملت ها.
نویسنده: میرمصطفی شجاعی - بازیکن و مربی اسبق تیم ملی