پروژه گزینش مربی در فوتبال ایران دارای اشکال جدی است.
مداخله گروه‌های مختلف و نداشتن خرد جمعی برای تصمیم گیری، جامعه ورزش را تحت تاثیر قرار داده و باعث رنجش خاطر هواداران و علاقه مندان شده است!
همیشه بر سر انتخاب مربی در فوتبال با مناقشه و جنجال مواجه هستیم. این پروسه تنها مختص تیم‌های باشگاهی نیست. بارها این وعده و وعید دادن ها را در تیم ملی هم دیده ایم.
یادمان هست که چگونه با مداخله عوامل پشت صحنه ویلموتس را به تیم ملی تحمیل کردند و باعث بزرگترین افتضاح فوتبال در تاریخ ورزش ایران شدند!
یادمان هست همین عناصر چگونه به بهانه اشراف نازل اسکوچیچ به تیم‌ملی او را از کرسی مربیگری به زیر کشیده و عنصر مورد نظر خود را جایگزین کردند!
باز یادمان هست که برای انتخاب مربی تیم ملی در سال جاری تا چه اندازه زمان را به بطالت گذراندند و با تصمیمات غلط باعث مکدر شدن خاطر مربیان داخلی شدند.
موضوع درخواست برنامه از امیر قلعه نوعی، حسین فرکی، ساکت الهامی، مهدی تارتار و حمید مطهری برای تصدی مربیگری تیم ملی هم افتضاح دیگری بود که نشان از تفکر غیر حرفه ای در فوتبال ما داشت.
همان زمان اهالی رسانه و کارشناسان نقد جدی به این نگاه داشتند و توانایی و تجارب قلعه نوعی و فرکی را متمایز از سه مربی دیگر دانستند و...
در باره تیم امید هم این‌نگاه یک سویه و غیر کارشناسی وجود داشت. متاسفانه رفیق بازی و دخالت دادن مسائل جناحی و رنگی در تیم امید به اوج خود رسید و از صدر تا ذیل تصمیمات نا به جا و نادرست صورت گرفت!
در تیم‌های باشگاهی این تصمیمات رنگ و بوی دیگری دارد. استقلال و پرسپولیس سال های متمادی گرفتار این تفکر غلط هستند.
اعضا تحمیلی و سفارشی در هیات مدیره ها و مدیر عاملی همواره راهی غلط فراروی سرخابی ها قرار داده است.
سال گذشته و پس از قهرمانی استقلال و عملکرد خوب مجیدی به ناگاه معادلات به هم ریخت. مداخله جدی مسئولان ورزش در امور تیم باعث رنجش مجیدی شد و او شبانه به امارات رفت.
پروژه انتخاب جایگزین برای مجیدی مدتها به درازا کشید و دست آخر ساپینتو برگزیده شد. بحث مطالبات یکصد میلیاردی استراماچونی و حذف استقلال از جام باشگاه ها و پرخاشگری و عصبانیت های همیشگی ساپینتو هواداران را خسته و دلزده کرده بود.
با کناره گیری ساپینتو از استقلال بار دیگر پروژه تکراری و خسته کننده انتخاب مربی فرا رسید. یک روز بحث مربی خارجی مطرح شد. روز بعد این نظریه به کلی کنار گذاشته شد و نام مربیان ایرانی بر سر زبان ها افتاد.
نکونام، ساکت الهامی و ربیعی سه گزینه مطرح معرفی و نکونام در یک قدمی حضور در استقلال قرار گرفت.
در حالی که همگان منتظر عقد قرار داد با نکونام بودند و هواداران استقلال هم خشنودی خود را از این انتخاب نشان دادند ، به یک‌باره همه چیز تغییر یافت. نکونام بر اساس موضوعاتی که هنوز مشخص نیست از استقلال دور شد.
دوباره به هواداران وعده فرداهای تکراری داده شد و کریمی به دنبال فرد دیگری رفت.
گفته شده اعضا کمیته فنی استقلال متفق القول به مربیگری نکونام رای داده بودند. در واقع مخالفت با حضور نکونام دست رد زدن به سینه اعضا کمیته فنی هم بود.
معلوم نیست در این اوضاع و احوال سرنوشت کادر فنی استقلال چه خواهد شد و چه فردی بر مصدر امور قرار خواهد گرفت؟
نویسنده: احمد میرزاییان