تیم امید ایران با گذر از تیم اردن در ضیافت پنالتی ها به فینال رسید. تیم جوان ما در تقابل با عراق باید سنجشی دقیق از میزان ظرفیت و توان خود را در عرصه ای مهم نشان دهد.
تیم زیر ۲۳ سال ایران که با چند جلسه تمرین در تهران جمع و جور شده بود و با هدایت رضا عنایتی و دستیارانش در تورنمنت غرب آسیا در عراق حاضر شده بود، با برد مقابل سوریه و اردن و تساوی با فلسطین به فینال راه یافت.
عراق هم در خانه با برد مقابل عمان به دیدار نهایی رسید. این اولین محک جدی بازیکنان جوان ما در یک عرصه مهم برون مرزی بود.
البته با توجه به تمرینات نازل و جمع و جور شدن نفرات در دقیقه نود نمی توان ارزیابی درستی از عیار کلی تیم ارائه داد. حضور در یک تورنمنت فشرده و با فواصل کوتاه نیاز به بدنسازی و آمادگی جسمانی و تمریناتی منظم دارد.
بازیکنان ما این فرصت را نداشتند و با کمترین تدارک به عراق سفر کردند. فشردگی بازی‌ها به صورت یک روز در میان و در گرمای طاقت فرسای کربلا و بغداد حقیقتا سخت و دشوار بود.
زمین های نامناسب بازی‌ها، فشردگی رقابت ها، شرایط اقلیمی و تحت فشار قرار گرفتن نفرات اگر چه میزان آسیب دیدگی را افزایش می داد اما آزمونی مناسب برای محک زدن نفرات و شاکله تیم بود.
در ترکیب تیم ما نفراتی قابل و شایسته حضور دارند و با مراقبت و هدایت اصولی می توانند پا جای بزرگان بگذارند.
یاسین سلمانی، حزباوی، فلاح، خالد آبادی، شریعت‌زاده و آریا بزرگر در زمره ستاره‌ها و امیدهای آینده فوتبال ما هستند.
باید شرایطی ایجاد کنیم تا جوانان ما در عرصه لیگ برتر و در تیم‌های باشگاهی خود به عنوان بازیکن ثابت در میادین حاضر شوند و تجربه کسب کنند.
حزباوی در فولاد و فلاح در پیکان بدرستی به بازی گرفته شدند و به عنوان دو مدافع میانی در تیم امید انجام وظیفه کردند.
خالد آبادی در درون دروازه توان بالای خود را نشان داد. در تیم باشگاهی هوادار به او فرصت بازی داده شد. او در ضیافت پنالتی ها عالی کار کرد و با مهار دو ضربه پنالتی از ظهور یک دروازه بان جسور و قابل اعتماد خبر داد.
آریا بزرگر به عنوان مهاجم هدف روزهای جوانی سردار آزمون را پیش روی ما قرار داد. قیچی برگردان او در دیدار با فلسطین از تکنیک بالای او ناشی شد و همه را به وجد آورد.
این توانایی را در اداره تیم‌نزد یاسین سلمانی هم دیدیم. سرعت و فرارهای شریعت زاده و قابلیت تک تک نفرات هم ما را به آینده امیدوار کرد.
البته باید اعتراف کرد ضعف های عمده ای در تیم وجود دارد. تیم ما در فاز تدافعی و تهاجمی بالانس نیست. از این بابت نمی توان به عنایتی و بازیکنانش خرده گرفت.
نفراتی که با چند روز تمرین در یک تورنمنت شرکت کرده اند، قطعا نمایش آنها دارای ایراد و اشکال است. این بازیکنان تا فرصت باقی مانده تا بازی‌های آسیایی باید شلاق بخورند و تدارک ببینند.
در هانگژو رقبایی سر سخت و آماده حضور دارند. ژاپن، کره جنوبی و شمالی، ویتنام و چین در رده امیدها کار زیر بنایی انجام داده و تیم‌های منسجمی دارند.
متاسفانه ما فرصت های طلایی را از دست داده و از حدود یک ماه پیش به فکر تشکیل تیم امید افتاده ایم.
با این تفکر غلط و با یک حرکت شتابزده و تدارکی نیم بند نمی توان در آسیا درخشید.
رقبا آماده، هماهنگ و منسجم هستند، اما نگاه نخ نما شده ما باعث شده تا پنجاه سال در المپیک غایب باشیم و از قافله عقب بمانیم.
و حرف آخر اینکه برای ارزیابی عملکرد رضا عنایتی و کادر همراه او و بازیکنان حاضر باید به آنها فرصت داد.
در اوقات باقی مانده تا بازی‌های آسیایی باید تیم امید دیدارهای تدارکاتی مناسب و اردوهای آماده سازی داشته باشد. هماهنگی و انسجام تیم و موضوعات مهم بدنسازی و آمادگی جسمانی نفرات باید زیر نظر باشد وگرنه در هانگژو به جایی نخواهیم رسید.
نویسنده: احمد میرزاییان