استقلال روزهای تلخی را سپری می کند درست مانند فصلی که گذشت…
تمام رویاهای هواداران این تیم همان زمان که فرهاد محیدی استعفا داد و جدایی اش را اعلام کرد بر باد رفت و استقلال پس از یک قهرمانی آن هم پس از این همه سال باز هم در باتلاق سو مدیریت فرو رفت و این داستان با ناکامی این تیم در لیگ و جام حذفی به اتمام رسید و پایان غم انگیزی داشت.
استقلال با مدیریت ضعیف نتوانست رضایت هوادارانش را جلب کند و سال ها است که از اتفاق رنج می برد…
اتفاقات کوچک در این باشگاه به نقل محافل تبدیل می شود و مدیران حتی توانایی برخورد درون باشگاهی با مسائل تیمی را ندارند و این بزرگترین ضربه را بر پیکره استقلال وارد کرده است.
عدم ثبات و مدیریت مشکل بعدی است استقلال در فصول گذشته بارها و بارها مدیرعامل تعویض کرده و کار کردن هریک از مدیران در این تیم به دوسال نرسیده است و این یرای تیمی مانند استقلال فاجعه است.
عدم توانایی در برخورد با مشکلات مسئله دیگری است که کادر فعلی با آن رو به رو هستند پس از جدایی فتح الله زاده و مشکلات مالی اطراف استقلال مدیران فعلی مه موافق سازمان خصوصی سازی بودند توانستند یا کمک بسیار اطراف بدهی استراماچونی را پرداخت کنند اما در برخورد با مشکلات کوچک ناتوان ظاهر شدند!
شرایط در این تیم طوری است که حتی اعضا نتوانستند با مشکل نکونام برخورد کرده و آنرا حل کنندزیرا در این مورد مشکلات بسیار است و مجوز حضور روی نیمکت و همچنین تایید مربی تیم ملی روی نام نکونام انجام نشده و در این میان مدیران تنها نظاره گر هستند و ناتوان در حل مشکل گزینه مورد نظرشان هستند.
برخی مشکلات در استقلال به معضل تبدیل شده و گویا حل نشدنی است زیرا مدیرانی در راس کار قرار گرفتند که گویا قصد دارند این تیم را در شرایط فعلی نگه دارند و اتفاق مورد نظر کارشناسان و هواداران رخ ندهد و استقلال برای فصل بعد نیز تیمی متوسط و با مشکلات بسیار باشد.
گویا دست های پشت پرده همچنان بلای جان برخی تیم ها است از مربی ای که از کنار مخالف حضور نکونام است تا مدیری که زیرآبزنی می کند تا گزینه مورد نظرش مربی شود همه و همه اتفاقات تلخی است که با آنها رو به رو هستیم و ای کاش که نبودیم!
نویسنده: سوده رحمانوند