انتخابات فدراسیون کشتی نزدیک است.
این ورزش پرافتخار و ریشه دار در کشور ما به اندازه یک خانه کاپ و افتخار دارد و شخصیت های شناخته شده در سطح بین المللی اگر بخواهیم به آنها اشاره کنیم شاید خیلی ها از قلم بیفتند. از جهان پهلوان تختی گرفته تا حبیبی، آقا صنعت، مهدی زاده، محمد بنا، آقای فتیله پیچ، زنده یاد سیدعباسی و مرد پراقتدار همه ی تاریخ عبدالله موحد و فن و بند های زنده یاد حبیب الله بلور.
این نام ها و نشان ها ریشه در تاریخ ورزش کشور و توانمندی های بالفعلی است که در وجود یلان ایرانی ودیعه گذاشته شد و بدون شک علیرضا دبیر یکی از این نوابغ و نامداران تاریخ کشتی کشور است. او قهرمان جهان و المپیک است.
تحصیلات عالیه دارد و از همه مهمتر شمی که در مدیریت از خود بروز داده است، این خصیصه ناب از داخل تشک کشتی شروع شد تا به عرصه ی مدیریت های اجتماعی و اکنون ریاست فدراسیون کشتی کشانده شد.
ما برحسب رسالت حرفه ای خود از ایشان و همه ی مدیران ورزش انتقاد کرده ایم و در حد توان خود سبب شدیم تا تحرکات بیشتری را در مجموعه های ورزشی و اجتماعی ایجاد کنیم اما برخلاف افراد محدودی که همواره با عقده و حسادت سعی در تخریب مدیران توامند از جنس ورزش دارد معتقد هستیم که در این برهه اختلافات سلیقه ای و حتی عقیدتی را کنار بگذاریم و اجازه ندهیم مصالح ورزش کشتی دست آویز افکار محدود و خودخواهانه برخی اشخاص شوند که در ظاهر امر و در گفتمان ها دم از دموکراسی می زنند اما در عمل هیچ اعتقادی به اصول اجتماعی ندارند.
اگر واقعا خواهان پیشرفت و مملکت عزیزمان هستیم تنگ نظری را کنار بگذاریم و به همه اعتقادات و دیدگاه کنار گذاریم چرا که از بابت واپسگرانانه ی اینگونه افراد ضربات جبران ناپذیری خورده ایم. این نکات هرچند که از دیدگاه کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش نیز پنهان نخواهند ماند اما توصیه می کنیم که به عنوان متولیان ورزش کشور مصلحت کشتی را فراموش نکنند.
نویسنده: رضا اسماعیلی