کیانوش رستمی بدون تردید یکی از افتخارات بزرگ ورزش کشور است.
مدال طلا و نقره دو دوره المپیک را در ویترین افتخارات دارد و دو بار نیز قهرمان جهان شده است. این یل کرمانشاهی اما همواره با تک روی سعی کرده است که نظرات خود را به پیش ببرد.
وزنه برداری البته ورزشی انفرادی است و هر قهرمانی می تواند جداگانه برنامه ریزی کند و زیر نظر مربیانی ویژه به تمرین بپردازند، اما حق ندارند که نظم و انضباط یک تشکیلات را زیر سوال ببرند.
دیروز خبر رسید که این پولاد مرد پرافتخار باز هم در رکوردگیری تیم ملی شرکت نکرد و پیشتر نیز نمایندگان وادا را برای تست دوپینگ سرکار گذاشته بود. حرف این است که در این دوران که جمعی از پرافتخار ترین مردان وزنه برداری ایران سکان دار تشکیلات فدراسیون شده اند بیش از همه امثال کیانوش ها باید حرمت پیشکسوتان خود را داشته باشند.
سجاد انوشیروانی، حسین رضا زاده، حسین توکلی، کوروش باقری و... هر یک دهها نشان بین المللی و جهانی را برای ورزش ایران به ارمغان آورده اند و نصیر شلال نیز که اکنون سمت مربیگری تیم ملی را برعهده دارد قهرمان المپیک بوده است.
وزنه برداری به دلیل تعلل هایی که در دهه گذشته رخ داده بیش از همیشه به همدلی و همراهی نیاز دارد، اگر کیانوش رستمی که المپین ما است با این تشکیلات همکاری نکند برای نسل جوان نوعی بدآموزی و خودسری پیش می آورد و مطمئن هستیم که این رویه باب طبع کیانوش ها نخواهد بود.
فدراسیون وزنه بردای درحال ایجاد ساختار جدید برای این ورزش است و انتظار داریم همه ی قهرمانان دیروز و امروز برای اعتلای نام ایران همدلی کنند و تک رو نباشند.
نویسنده: حسین علی اسماعیلی