پیشکسوتان هر رشته ورزشی از جمله کشتی باید مورد احترام قرار گیرند اما متاسفانه مدت هاست این احترام از گوش شکسته های پیشکسوت دریغ می شود.
حمید جمالی از قهرمانان دهه چهل و پنجاه کشتی تهران در همین رابطه به خبرگزاری البرز ورزشی گفت: این کم لطفی نیست که مسابقات پیشکسوتان در سالن گرم و بدون امکانات کافی برگزار شود؟ اگر قرار بود به این جمع احترام گذاشته شود باید سالن هفت تیر را که این همه از آن تعریف می کنند در اختیار ما می گذاشتند.
وی ضمن تاکید بر اینکه کشتی خصوصا در رده سنی پیشکسوتان افت کرده خاطرنشان کرد: زمانی چهره های شاخص کشتی پس از دوران قهرمانی با عشق و علاقه تمام در مسابقات پیشکسوتان شرکت می کردند چون می دانستند نفرات برتر بدون بهانه تراشی به مسابقات جهانی اعزام می شوند اما الان چی؟ فعلا چند میلیون از آنها گرفته اند در حالیکه اصلا معلوم نیست کسی را جهانی اعزام می کنند یا خیر؟ تازه این مبلغ پیش پرداخت است نهایتا ۵۰- ۶۰ میلیون می پردازند به این امید که مسئولین آنها را به مسابقات جهانی اعزام خواهند کرد آخرش هم مثل سال های گذشته می زنند زیرش و اعزامی صورت نمی گیرد تازه آن وقت پیشکسوتان باید یک سال دنبال پول شان بدوند وبالاخره با کسر مبلغ قابل توجه تتمه باقیمانده را به حساب شان می ریزند.
جمالی تصریح کرد: کشتی زمانی در کشور جایگاه و اعتبار ویژه ای داشت چون نگاه مردم و جامعه نسبت به این ورزش ملی، قهرمانان و پیشکسوتان توام با تحسین و احترام بود. من با اینکه ۵۰ سال پیش کشتی می گرفتم اما هنوز مربیان و زحمتکشان آن دوره را فراموش نکرده ام. شادروان حسین عرب اولین مربی من در باشگاه ایران امروز بود بعدها که راهی باشگاه تاجیک شدم زیر نظر مرحوم زبردست کار می کردم. باشگاه تاج سابق هم استاد معزی پور تمرین می داد.
جمالی افزود: باشگاه نیرومند که مثل خانه پدری ما بود آنجا بزرگمردی چون سید جمال شیرخدایی حضور داشت. این بزرگوار عاشق کشتی تنها با ۵ تومان آن روز، یک تیم کشتی را تا آلمان برد خداوند روح همه این زحمتکشان را شاد کند که واقعا خادم بی ادعای کشتی بودند. خیلی از قهرمانان زیر نظر همین مربیان در داخل و خارج افتخار آفریدند. خود بنده نیز در تهران و کشور مقام آوردم. همه این افتخارات مرهون تلاش همین مربیان و بسیاری چون آنان بود که با عشق و علاقه در گوش و کنار این مملکت آموزش می دادند امروز اما شرایط کشتی خوب نیست.
اگر خوب بود مسلما پیشکسوتان این رشته بیش از الان مورد احترام قرار می گرفتند نه اینکه از مربیان شهرستان چند صد هزار تومان هم پول بگیرند به خاطر اسکان آنها در یک سالنی که اصلا مورد پسند و در شان هیچکدام از آنها نبود.
گفت و گو: احمد دباغ
