فوتبالی که به بازیکنان بومی و استعدادیابی توجهی نداشته باشد و برای ادامه فعالیت به صید ستاره‌های دیگر شهر ها متوسل شود آینده روشنی نخواهد داشت.
فوتبال دیم و غیرسازنده که با جوانگرایی بیگانه باشد قطعا در مسیر غیر حرفه ای گام برداشته است. اگر به لیست بازیکنان سپاهان، نساجی، تراکتور سازی و آلومینیوم اراک و...نظری بیاندازید، به روشنی جای خالی بازیکنان بومی را احساس می کنید.
حتی در خوزستان هم که مهد فوتبال ایران است به ندرت بازیکنان بومی در لیست تیم‌های باشگاهی فولاد، نفت آبادان و استقلال خوزستان می یابید.
ادامه این روند در فوتبال باشگاهی به تیم ملی هم ضربه وارد می کند و باعث نزول فوتبال کشور می شود. در سال‌های دور در تبریز و اصفهان و انزلی و قائم شهر ستاره های جوان و با استعداد کشف و گام به چرخه فوتبال می گذاشتند.
در نزد آذری ها علی دایی و کریم باقری زبانزد بودند، در اصفهان محرم نوید کیا سرآمد همگان بود، در مشهد خداداد عزیزی ستاره شد، در انزلی سیروس قایقران و غفور جهانی و نیاکانی و دهها ستاره دیگر ظهور کردند و... در تهران هم بانک ملی و راه آهن کارخانه بازیکن سازی لقب گرفتند و همواره جوانان با استعدادی به تیم ملی معرفی کردند.
پس از سالها فعالیت و گام گذاشتن در مسیر حرفه ای فوتبال و هزینه های میلیاردی در باشگاهها به جای اشاعه این رشته در جای جای کشور با کاستی هایی مواجه هستیم.
در لیست تیم‌ها به ندرت بازیکن بومی می یابیم و جوانگرایی حکم کیمیا پیدا کرده است. سازمان لیگ برای مقابله با این‌پدیده خطرناک، تصمیمی موثر گرفته است.
مجوز حضور ۱۹ بازیکن بزرگسال در لیست تیم‌های لیگ برتری و بازگذاشتن دست آنها برای استفاده از بازیکنان جوان اقدام خوبی است.
اظهارات عبدی و عنایتی مربیان تیم‌های نوجوانان و امید را هم باید با نگرانی پیگیری کرد.
این دو مربی از همکاران خود در تیم‌های باشگاهی درخواست کرده اند تا در مسابقات لیگ از نفرات جوان استفاده کنند و آنها در ترکیب ثابت قرار دهند.
در روزهای گذشته شاهد حضور مجدد کولی بالی در فولاد بودیم. کامیابی نیا با ذوب آهن و نعمتی به تراکتور پیوستند. در واقع فاصله گرفتن از جوانگرایی و روزمرگی باعث شده تا تیم‌ها کماکان از بازیکنان‌پا به سن گذاشته استفاده کنند. در تراکتور شاهد دو بازیکن بومی جوان هم نیستیم.
در قائم شهر که مردم با عشق نساجی زندگی می کنند ، چرا بازیکن بومی در این شهر دیده نمی شود؟
در این گیر و دار پیکان را باید ستایش کرد که با یکسری نفرات جوان و توجه به استعداد یابی در لیگ خودنمایی می کند.
تیم ملی نوجوانان که با هدایت عبدی به جام جهانی راه یافت، بازیکنان با استعدادی در جمع خود داشت. باید مثل ژاپن به اصلاح ساختار فوتبال و جوانگرایی توجه کنیم و با پوست اندازی به دور دست نظر داشته باشیم، وگرنه به بیراهه رفته ایم!
نویسنده: احمد میرزاییان