تیم والیبال جوانان ایران آوای قهرمانی سر دادند.

 ایستادند بر اریکه و قله ی بلند جهانی همیشه غرور آفرین بوده و اینبار در آن سوی آب های خلیج همیشگی فارس طنین نام مقدس ایران از پرواز گوی رنگین والیبال چیزی جز سربلندی و فخر آفرینی نبود.

اینکه جوانان ما با هشت پیروزی پیاپی اول دنیا شده اند البته که شیرین و دلپذیر است ولی به جای پرداختن به رکورد و مسائل حاشیه ای بر این باور بشویم که کفگیر والیبال ایران به ته دیگ نخورده است. ما دنیایی از استعداد داریم که شمایی از آنها را در شهر گرما و شجری منامه دیده ایم و لذت برده ایم.

باید به تک تک بازیکنمان که سرشار از انگیزه بوده اند دست مریزاد بگوییم. مسابقات ورزشی آن هم در رشته والیبال 50% اقدامات انگیزشی نیاز دارد و به نظر می رسد که مومنی مقدم، محمد منصوری، مهران زارع و محمدامین شاکری در این زمینه موفق بوده اند.

تیم بدون روانشناس باید اینگونه خلاهای گاه و بی گاه را پر سازد.

سه ایرانی؛ سه ستاره

در تیم جوانان ایران تک تک بازیکنان کوشنده و سرشار از مسئولیت پذیری بودند و هرکسی که به میدان آمد با تمام وجود بازی کرد اما کمیته فنی مسابقات یک جوان برومند اهل شهر والیبال خیز ارومیه، مبین نصری را به عنوان بهترین دریافت کننده قدرتی برگزید.

او ما را به یاد ابراهیم قادر ملی پوش پرقدرت دهه 50 این خطه پراستعداد می اندازد. عرشیا بهنژاد پاسور تهرانی که از یک خانواده 100% والیبالی است جایزه بهترین پاسور جهان را دریافت کرد و سرانجام امیرمحمد گلزاده با دو کاپ انفرادی، بهترین پشت خط زن و  ارزشمند ترین بازیکن جوانان جهان گل سر سبد تیم ایران بوده اند.

گلزاده که از شهر پراستعداد کرج می درخشد قهرمانی تیم ایران را به مردم کشورمان تقدیم کرده است و به نظر ما زیباتر از پیروزی همین طرز تفکرات وطندوستانه است.

در جمع بازیکنان ایران البته که شایان سپهری فرد یک سرعتی زن بی بدیل خواهد بود یا پوریا نوروزی کاپیتانی فداکاری نشان داد و همچنین سجاد جلوداریان که در لیبرویی گاهی هیچکس جلودار وی نبود!

در این بین از پوریا حسین خان زاده و تعویض طلایی مومنی مقدم یونس جوان هر چه بگوییم کم گفته ایم.

در اینباره باز هم خواهیم نوشت....

کوه تجربه

تیم جوانان ایران برای رسیدن به قله ی قهرمانی از سوی فدراسیون والیبال به خوبی حمایت شد اما در منامه بحرین دو فرد با دنیایی از تجربه مانند کوه پشت سر کادرفنی بودند.

حسین حسینی که از سالدیدگان والیبال کشورمان محسوب می شود به عنوان سرپرست پدری دل سوز بود و همچنین پیمان اکبری کاپیتان مربی سابق تیم ملی که در کسوت مدیریت فنی تیم سنگ تمام گذاشت.

چهقدر زیبا است که بزرگان والیبال کشورمان بدون خودخواهی با تمام وجود در خدمت اهداف و ایده آل های ملی ورزش تلاش می کنند.

نویسنده: جمشید حمیدی