جواد خیابانی گزارشگر فوتبال صحبت های خاصی در رسانه ملی انجام داد که در نوع خود عجیب و غیر قابل باور بود چکیده ای از صحبت های وی را می‌خوانید.

جوانی که در اینستاگرام به من فحاشی می‌کند، هیچ گناهی ندارد، اصلا ناراحت نمی‌شوم چون حق دارد ما چه به جوانان این کشور داده ایم؟ وقتی یک جوان نمی‌تواند یک خانه بخرد و می‌بیند و آقازاده ها ماشین بیست میلیاردی دارند، عصبانی می‌‎شود و باید یک جا خالی کند می‌گویند با معنویت زندگی کنید، مگر خود شما با معنویت زنده هستید؟ پنج میلیون معتاد در این کشور داریم من و امثال من به جوانان کشور خیانت کردیم.

ما با یک ماه پول یارانه ها می‌توانیم دو ورزشگاه بسازیم واژه رئیس جمهور کلمه غلطی است، رئیس جمهور منتخب مردم است/آقای منتخب، مردم ورزشگاه، اتوبان، سینما و جاده های خوب می‌خواهند از پایتخت تا مشهد که یک جاده سالم وجود نداردما یک جاده درست نداریم ولی می‌خواهیم میزبان جام جهانی شویم ما بازی های آسیایی را باشکوه برگزار کردیم پس می‌توانیم.

 من نباید کسی را ببخشم این مردم هستند که باید من را ببخشند آرزوی من این است که سرزمینی که روی گنج نشسته است، مردم آن فقیر نباشند، حسرت می‌خورم که ساحل قشم و کیش را می‌بینم و صد کیلومتر آن طرف تر قطر و امارات آن چنان زندگی می‌کنند.

صحبت های خیابانی در حالی مطرح شده که جرات و جسارت وی در این مقطع را نشان می دهد اما مردم توقع دارند‌ که امثال ‌وی جدای از بحث های سیاسی در گزارش ها خود را آپدیت کند و توقع فوتبال دوستان را برآورده سازند.

خیابانی و دیگر افرادی که به گزارشگری ورزشی روی آورده اند باید بدانند که همواره زیر ذره بین جامعه قرار دارند و حساسیت طیف جوان در ورزش و هنر بر هیچکس پوشیده نیست لذا باید فکر و ذکر خود را معطوف به این قضیه سازند که نخستین وظیفه رسانه به گزارشگران ورزشی احترام گذاشتن به افکار عمومی جامعه است.

خوشآیند گویی و خوشآیند نویسی آن هم در این دوره که تنگناهای معیشتی، اقتصادی و اجتماعی مردم را آزار می دهد حداقل نمک بر زخم نباشد. نام های ماندگار افرادی بودند که همواره از خود برای جوانان مملکت مایه گذاشتند.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی