نوزدهمین دوره قهرمانی کاراته آسیا، عنوان سومی ایران به لطف کسب مدال در وزن غیر رسمی که در بازی های آسیایی و قهرمانی جهان وجود ندارد.
کسب مدال طلا در وزن -۵۵ و کومیته تیمی مردان که سبب شد تیم ایران در رتبه سوم قرار گیرد نه در بازی های آسیایی که دو ماه آینده در چین برگزار می شود وجود دارد و نه در مسابقات قهرمانی جهان.
با اندکی نگاه تیزبینانه و فنی متوجه می شویم کاراته ایران در ۵ سال گذشته دچار یک سیر نزولی بوده که اوج سقوط آزاد کاراته در سه سال اخیر شکل یافته است. اگر به سوابق کاراته ایران در 19 دوره گذشته توجه کنیم ۶ مدال طلا بدون حضور بانوان در دو دوره مسابقات و کسب مقام قهرمانی در مجموع زنان و مردان و ۱۱ بار نائب قهرمانی را با مداله ای رنگارنگ خواهیم دید.
اقتدار کاراته ایران در جهان از سال ۱۳۸۴ در رده جوانان با کسب سه مدال طلا و دو برنز و عنوان قهرمانی بلامنازع شروع سپس با نائب قهرمانی تیم امید در جهان و شکست ژاپن در آسیا و عنوان قهرمانی آسیا با ۵ مدال طلا ادامه یافت تا همان نسل طلایی اولین و تنها عنوان قهرمانی بزرگسالان آسیا را با ۷ مدال طلا در امارات جشن بگیرند و سپس با افتخار در ۲۰۱۴ در برمن آلمان به سکوی قهرمانی جهان در کومیته تیمی تکیه بزنند.
از همان سال تیم قهرمان آسیا و جهان به کادر فنی جدید تحویل داده شد که پس از تنها یک نتیجه خوب در ۲۰۱۶ اتریش راه سقوط را پیش بگیرند. علی رغم همه پشتیبانی و حمایت های وزارت ورزش و کمیته المپیک و حتی مسئولین فدراسیون کاراته ایران به سیر نزولی در لیگ های جهانی و کسب سهمیه المپیک و تک مدال آن بسنده کرد تا از سال ۱۳۹۹ به سوی سقوط آزاد برود و دستش از مدال های زرین در کشورهای اسلامی و دو دوره قهرمانی آسیا کوتاه شود.
سهم ایران از سه دوره قهرمانی کاراته آسیا در ۴ سال گذشته تنها ۵ مدال طلا آن هم در کومیته تیمی و یک وزن غیر رسمی است. این فاجعه و سقوط زمانی آشکار تر می شود که بدانیم در دو دوره تیم ایران بدون حضور بانوان ( ۵۰ در صد نفرات) ۱۲ مدال طلا و در یک دوره به تنهایی ۷ مدال طلا و در بسیاری از دوره ها حداقل ۵ مدال طلا گرفته اند.
با توجه به واقعیات ذکر شده و وقت اندک تا بازی ها مسئولین فدراسیون هرچه زودتر باید یک جراحی عمیق در حوزه فنی انجام دهند، که ظاهرا این اراده تا این لحظه در مسئولین فدراسیون دیده نمی شود.
نویسنده: مسعود رهنما – کارشناس و مربی کاراته
