ژاپن با تیم دوم خود در بازی های آسیایی گوآنگژو شرکت می کند اما با تمام قوا به ایران می آید تا در مسابقات قهرمانی آسیا در شهر ارومیه حضور پیدا کند.

احمد مساجدی مربی ایرانی مقیم ژاپن که سابقه دستیاری تیم ملی این کشور را دارد با اعلام این خبر به البرز ورزشی گفت: تیم B ژاپن متشکل از بازیکنانی که در لیگ خوب ظاهر شدند و همچنین تنی چند از بهترین های مسابقات دانشگاهی زیر نظر شیمبو مربی باتجربه ژاپنی تمرین می کند، آنها برای پشتوانه تیم اصلی آماده می شوند.

سوال من این است که آیا در ایران هم چنین برنامه ای وجود دارد؟

تیم زیر 21 سال ایران قهرمان جهان شد، چه برنامه ای برای بازیکنان این تیم دارد. 21 سالگی یعنی اوج درخشش یک بازیکن جوان. آیا ما می توانیم این جوان ها را به مصاف با تیم هایی مانند ایتالیا بفرستیم متاسفانه جواب منفی است چرا که ما کار پایه ای انجام نمی دهیم و به جای برنامه ریزی ارتباطات را توسعه می دهیم.

دنبال مربی حرف شنو هستیم و کاری به توسعه تکنیک ها نداریم، بازیکنان ایرانی از نظر قدرت جسمانی یک سر و گردن از ژاپن بالاتر هستند ولی وقتی که مربیان برای بازیکنان جوان فلسفه کاری ندارند استعداد ها درجا می زنند.

مساجدی اضافه کرد: در کشور ما همه موفقیت های تیم ملی ژاپن را به حساب فلیپ بلین می نویسند درصورتی که بازیکنان تاپ این کشور مانند ایشیکاوا، سکیتا و نیشیدا اصلا در ژاپن تمرین نمی کنند آنها لیگ حرفه ای ژاپن و لهستان را کنا گذاشتند و فقط یک هفته با بلین تمرین کردند.

تنها کار سرمربی فرانسوی این بود که یکی دو نشست با بازیکنان شاغل در ایتالیا گذاشت. ژاپنی ها تکنیک را به درستی آموزش می دهند چون می دانند در صورت ضعف تکنیکی اجرای تاکتیک امکان پذیر نخواهد بود.

ما در گذشته نیز در نوجوانان و جوانان قهرمان جهان شده بودیم اما الان کجای والیبال هستیم و فکر می کنم که همین جوانان که در بحرین قهرمان جهان شده اند به سرنوشت تیم های قبلی دچار خواهند شد. ما زمانی می توانیم در والیبال بین المللی حرفی برای گفتن داشته باشیم که حداقل مانند ژاپنی ها سه بازیگن تاپ لول در اختیار مربیان باشد.

مساجدی در خاتمه اضافه کرد: ما فقط در زمان ولاسکو دوره ی پیشرفت را خوب طی کرده بودیم بعد از آن هر مربی که آمد نتوانست کاری از پیش ببرد چرا که فدراسیون اهداف عالی خود را فراموش کرده بود. من واقعا کاری به مربیان ایرانی یا خارجی ندارم چون دیگر مقیم ژاپن شده ام و یک ژآپنی محسوب می شوم ولی حرف های زیادی دارم که اگر بیان کنم خیلی چیز ها به هوا می رود.

گفت و گو: جمشید حمیدی