متأسفانه از مدیریت، تنها و تنها دخالت و اعمال نظر را بلدیم و اینگونه است که علی رغم داشتن پتانسیل و استعدادهای درخشان، همچنان درجا زده ایم و گامی به جلو بر نمی داریم .
دنیا، حرف و معنی در این جملات نهفته است و آنچه در سطور فوق، ذکر شد، بخشی از نقدی بود از مجید خان ندیری چهره پر تجربه ورزش کشور و مدیر اسبق شبکه سراسری رادیو ورزش، بر یک نوشته و گفت و گوی ورزشی .
بدون شک اگر مدیران و تصمیم سازان و تصمیم گیرندگان بزرگوار در عرصه ورزش کشور، پیش و بیش از آنکه به دخالت در امور انتخابات فدراسیون های ورزشی بپردازند، به عنوان یک مقام بالادستی، بر عملکرد فنی و اجرایی فدراسیون های ورزشی نظارت می کردند و به شکل استادگونه از منظر معلمی، هدایتی و خیرخواهانه به راهنمایی و رتق و فتق و رفع مشکلات مشترک آنها، همت می گماردند، امروزه روز شاهد این همه چالش، کج روی، حاشیه سازی و اعتراض و بگیر و ببند در ورزش کشور نبودیم .
تغییر و بنیان گذاردن چگونگی نحوه سپردن و اداره کردن فدراسیون های ورزشی از شکل انتصابی به یک پروسه انتخابی (در حدود بیست و سه - چهار پیش)، فی نفسه، اقدامی منطقی، شجاعانه و جسورانه در زمان خودش بود و مشخصا منطبق بر قوانین بین المللی و خواسته کارگزاران کمیته بین‌المللی المپیک و فدراسیون های بین المللی ورزش های گوناگون .
اما، آنچه که همواره مغموم واقع شده و به درستی پایه گذاری نشد، چگونگی روند انتخاب مسوولینی بود که می خواستند عضو مجمع عمومی و صاحب رای شوند و تاسف بیشتر آنکه، هنوز هم این مهم نادیده گرفته شده و این ریل گذاری، به درستی صورت نمی گیرد .
در همه اساسنامه ها با ویرایش های متفاوت و در ماده یک آن، اولین تعریف از یک فدراسیون ورزشی چنین است :
ماده یک: فدراسیون های ورزشی آماتوری جمهوری اسلامی ایران، نهاد عمومی غیر دولتی و دارای شخصیت حقوقی مستقل و استقلال مالی و اداری با مدت فعالیت نامحدود است و به عنوان بالاترین مرجع ذی صلاح، عهده‌دار اداره رشته، رشته‌های ورزشی تحت پوشش در کشور است و ....
خوانندگان محترم، همانطور که ملاحظه فرموده و در تعریف ماده یک اساسنامه به صراحت عنوان شده، فدراسیون های ورزشی به عنوان بالاترین مرجع ذی صلاح در اداره ورزش تخصصی خود در کشور به شمار می روند (و به عبارت ساده تر ، بالاترین مرجع فنی، آموزشی و اجرایی در حوزه‌های مختلف تخصصی زیر شاخه های خود هستند) و به تبع آن، هیات های ورزشی استان های سراسر کشور هم در محدوده استانی خود، همان اختیارات و مرجعیت را دارا هستند، و این به آن معناست که روسای منتخب هیات های ورزشی که اصلی ترین و پر تعدادترین اعضای مجمع عمومی انتخابات ریاست فدراسیون ها هستند، در یک جایگاه به شدت فنی و تخصصی قرار خواهند گرفت .اینک، سوال مهم آن است که آیا برای کسانی که در چرخه انتخابات هیات های ورزشی استان ها قرار گرفته و قرار است رییس هیات ورزشی یک استان بشوند، دارا بودن تخصص فنی و مدیریتی، لحاظ شده است ؟
این قصه ادامه دارد و ... باقی بقای شما .
نویسنده: فرامرز سنگینی