دو قطب بزرگ والیبال قاره کهن به هم رسیدند.
دیدار هایی که تداعی کننده روز های آفتابی والیبال دو کشور است یک دهه ما با سعید و سید و شهرام نسل زلایی و آقای بی بدیل بودیم و دهه ای که چشم بادامی ها طلای المپیک را صید کرده بودند.
تیم سوم جهان اگر چه به قبراقی لیگ ملت ها نیست اما بازیکنانی دارد تاکتیک پذیر که به دلیل برخورداری از تکنیک فردی عالی در قالب گروه در می آیند و کم نظیرند با این همه تیم ملی ایران نیز آن تیم بی جان لیگ ملت ها نیست و بازسازی روحی و فنی را به وصوح در سیمای بازیکنان مشاهده می کنیم.
ما میلاد عبادی پور را داریم همبازی ایشیکاوا در لیگ ایتالیا بوده کو دیروز شمایی از عملکرد مطلوب این بازیکن خوش استیل را دیده ایم و یارانی چون محمد ولی زاده که سایه به سایه سید با تجربه جهش می کند و پدیده جدید والیبال ماست یا میثم صالحی که در پست دو به اوج باز می گردد.
ایران دو قطر پاسور چپ دست کم نظیر دارد امین و صابر که حالا از آوازه بین المللی بر خوردارند و محمدرضا حضرت پور که نصف زمین را پوشش می دهد با چنین بازیکنانی که با دم هزاران تماشاگر مشتاق ارومی و نفس گرم و انرژی مثبت میلیون ها ایرانی روحیه می گیرند باید هم به پیروزی و قهرمانی امیدوار باشیم.
بحث برد و باخت صرف نیست بلکه با این پیروزی ابهت از دست رفته به والیبال کشورمان برمی گردد.
کار آسان نخواهد بود ولی نشد ندارد تا ساعت 18 عصر امروز منتطر نمایش شجاعانه مردان والیبال می مانیم. برای هیچ ایرانی نمی توانیم و نمی شود مفهومی ندارد.
نویسنده: جمشید حمیدی
