شیوه بازی پرسپولیس در سه بازی لیگ نیاز به بازنگری و اصلاح اساسی دارد. با این روش در فاز تهاجمی و تدافعی در برابر النصر و الدحیل به جایی نمی رسیم.
آنالیز بازی‌های پرسپولیس در سه بازی لیگ و نوع تاکتیک اتخاذ شده از جمله در حمله و دفاع، کارهای ترکیبی، سرعتی و نقشه راه آنها دارای اشکالاتی اساسی است.
توصیه می کنیم کادر فنی قرمزها بیست دقیقه پایانی بازی النصر و الشباب امارات را زیر ذره بین ببرند و به دقت آنالیز کنند.
آنها برای رهایی از باخت به سرعت تغییر تاکتیک دادند و برای تقابل با شیوه دفاعی حریف نقشه راهی درست تعریف کردند و به هدف رسیدند.
در تیم پرسپولیس از نفرات به درستی بازی گرفته نمی شود. عمدتا نفرات داخل زمین در وظایف یکدیگر مداخله می کنند. فضا سازی در گستره ی زمین به درستی صورت نمی گیرد.
هافبک های مرکزی در تسخیر فضا و اداره بازی احاطه کاملی ندارند. وینگرها در تهاجم عملا سد راه نفوذ های دو مدافع کناری می شوند.
زاهدی که اصولا یک هافبک چپ نفوذی است در پست مهاجم هدف، به بازیکنی کم اثر و سردرگم مبدل شده است.
معلوم نیست وحید امیری در تیم چه وظایفی دارد. تیمی که در پست مهاجم هدف کمبود دارد، چرا باید مهدی عبدی را به تیم دیگری منتقل کند؟
محمد عمری جوان که سال پیش پدیده لیگ بود، تنها به دلیل مصدومیت صادقی در ترکیب قرار گرفت و ستاره تیمش شد.
او هم در نیم فصل دوم به نیمکت نشین دائمی مبدل شد و افت نسبی داشت. باید از عمری به درستی استفاده کرد. صادقی هنوز به آمادگی مطلوب نرسیده و ضرورتی ندارد که همواره در ترکیب ثابت باشد.
اسماعیلی فر در جناح راست فضای حیاتی برای نفوذ در اختیار ندارد. حرکت و حضور دایمی صادقی در روی خط، عملا کار را برای مشارکت اسماعیلی در پایه گذاری حملات مشکل کرده است.
همین اشکال در جناح چپ وجود دارد. تراکم نفرات در این جناح اساس کار تیمی را مختل کرده است.
ترابی و نعمتی باید دو زوج کناری در جناح چپ باشند. حضور امیری که اصولا چپ پا است و سروش و مداخله آنها در وظایف ترابی، باعث تجمع نفرات در یک فضای محدود در بازی با ذوب آهن شده بود.
این اشکال در بازی با ذوب آهن آشکار بود و حریف با پوشش درست حرکات بازیکنان حریف را به سادگی خنثی کرد. در کنار این موضوعات مهم باید به موضوع بدنسازی پیش فصل اشاره داشت که در فوتبال ما جدی گرفته نمی شود. به همین جهت اغلب تیم ها را در بازی‌ها دارای فراز و نشیب و افت نسبی می بینیم.
شاگردان یحیی هنوز به بیداری جسمی نرسیده و در کارهای سرعتی و برگشت به عقب و مشارکت موثر و به موقع در دفاع و حمله مشکل دارند. شاید معدل سنی بالای تیم یکی از دلایل اصلی باشد.
به نظر می رسد با گذر زمان می توان با حضور یاسین سلمانی در مرکز و محمد عمری در خط حمله بتوان این نقیصه را بر طرف کرد و قدری میزان دوندگی و جنگندگی تیم را ارتقا داد.
به هر حال باید قبول کنیم پرسپولیس فصل جدید را با بازی‌های زیبا و تماشاگر پسند سپری نکرده است.
نیود تماشاگر در دو بازی خانگی در آزادی، زمین چمن بلند و نامطلوب و عدم پرداخت مطالبات بازیکنان که باعث کاهش موضوعات انگیزشی شده را‌هم باید از مهمترین دلایل این ناهماهنگی ها برشمرد.
این مسائل در حیطه وظایف کادر فنی نیست. قدری به ساختار معیوب فوتبال ما وابسته است و بخشی هم به اشکالات اجرایی و نظام غلط باشگاهداری بر می گردد.
فوتبال باشگاهی ما برای داشتن راندمان درست نیاز به ابزار کامل دارد. اگر در این چرخه خللی وارد شود نمی توان از مجموعه تلاش ها نتیجه درستی گرفت و به هدف رسید.
در سطور بالا قدری به نوع تاکتیک متخذه از سوی یحیی گل محمدی و ایرادات فنی تیمش پرداختیم. باید در این مسیر باید به ابزار و نیازهای کادر فنی هم توجه کنیم.
مربی برای شروع فصل نیاز به بازیکنان جدید، اردوهای آماده سازی، زمین تمرین مناسب، عقد قراردادهای به موقع و به هنگام دارد تا تیمش را با آرامش و انگیزه هدایت کند. در فوتبال ما هیچیک از موارد اشاره شده به درستی اجرا نمی شود.
همانطور که پیش تر گفتیم در این چرخه معیوب نمی توان آرمانی فکر کرد و به فکر ارتقا فوتبال بود.
نویسنده: احمد میرزاییان