محسن زمانی با داوری زیست و با داوری شهره آفاق شد.
در شهر آوردهای پایتخت بیشترین قضاوت ها به او سپرده شد. مدیریت قوی، فیزیک جسمانی ایده آل و شجاعت مثال زدنی از زمانی داوری ممتاز ساخته بود.
او به جز فوتبال به رشته های دیگر هم علاقمند بود و به کوه و کوهنوردی عشق می ورزید.
همسر ایشان که یک کوهنورد حرفه ای بود، همواره در کنار آقای زمانی به دل کوه می زد و در صعود به ارتفاعات یکپای ثابت برنامه های هفتگی استاد زمانی بود.
پنجشنبه ها در تمرینات هفتگی تیم فوتبال خبرنگاران و عکاسان ورزشی ایران (قلم ورزش) حضور دائمی داشت و قضاوت بازی های همکاران رسانه را قصاوت می کرد. در سفرهای داخلی و خارجی قلم ورزش یک پای ثابت برنامه ها بود. در سفرخبرنگاران به امارات و ترکممستان و برگزاری مسابقات چند جانبه در این کشورها و قضاوت بازی‌ها مشارکت دائمی داشت.
در سال ۸۰ تیم قلم ورزش میزبان یک تورنمنت با حضور پیشکسوتان تیمهای پرسپولیس، استقلال، آرارات، بوتان، شاهین ،باشگاه ایرانیان دوبی پاس و تیم خبرنگاران بود.
در آن مسابقات ماندگار و خاطره آمیز محسن زمانی به علی مودت مدیر قلم ورزش پیشنهاد داد، با دعوت از داوران قدیمی از جمله عبدالله موزون و برادران خوشخوان، صالحی، سعید صدری و منصور احمدی این دورهمی دوستانه را رنگ و بویی خاص ببخشیم.
در روز فینال و در یک مسابقه دیدنی چهره هایی چون: همایون بهزادی، حمید شیرزادگان، جعفر کاشانی، حسن حبیبی، کیوان استاد نوریان، پرویز ابوطالب، اکبر کارگرجم، حسین فرزامی، منصور رشیدی و... با قضاوت موزون، سعید صدری و محسن زمانی همراه شد و همواره در خاطره ها ماند و...
آقای زمانی از دو سال پیش در بستر بیماری بود و همسر وفادارش او را نگهداری می کرد.
چندی پیش و برای ملاقات ایشان به اتفاق دوستان قلم ورزش و در معیت استاد پیرایرانی در منزل آقای زمانی حاضر شدیم. در یکی دو ساعت که خدمت ایشان بودیم از خاطرات گذشته و اوضاع و احوال داوری ها در آن گفتند.
اهل گلایه نبودند و همواره دغدغه ورزش، فوتبال و پیشرفت داوری را در سر داشتند.
استاد محسن زمانی پس از یک عمر خدمت به ورزش و قضاوت در عرصه فوتبال و پشت سر گذشتن یک دوره بیماری طولانی بامداد پنجشنبه جان به جان آفرین تسلیم کرد و به دیار باقی شتافت.
خدایش رحمت کند و با اولیا محشور گرداند.
نویسنده: احمد میرزاییان