نشست روسای فدراسیون های ورزشی با ریاست مجلس از چند منظر قابل تامل و تحسین است.
نخست اینکه رئیس مجلس در این دوران که کشور بیش از همه به حل و فصل مسائل اقتصادی، معیشتی و اشتغال جوانان نیاز دارد به ورزش می پردازد امری ارزشمند بوده و به روایتی نشانگر اهمیت ورزش در یک جامعه جوان است.
در این نشست اما شرکت کنندگان به دو نکته اساسی اشاره کرده اند اول دلواپسی روسای فدراسیون های کونگ فو و والیبال بود که بیشتر نگران ماندن یا نماندن خود در مسند فدراسیون های یادشده بودند، آنها از الزامات تعامل با قوانین بین المللی و فدراسیون های جهانی صحبت کردند در صورتی که این الزامات مختص سن و سال اشخاص نیست و موارد متعددی از جمله رویارویی با تیم های کشور های مختلف و باقی قضایا را نیز در بر می گیرد.
اما برخی از روسای جوانان فدراسیون مانند شجیع از پایین بودن سرانه ورزش همگانی ورزش قهرمانی در کشور سخن گفتند و نیز لب کلامی که علیرضا دبیر گفته است اینکه ورزش ایران باید آدم های بزرگ را وارد چرخه مدیریت ورزش کند هرچند که کار با افراد بزرگ مشکلات خاص خودش را هم دارد.
اینکه ریاست مجلس وقت می گذارد و گوش به درخواست ها و پیشنهاد های روسای فدراسیون ها می دهد بسیار غنیمت است اما برای تصویب و اجرای موارد مورد درخواست باید نظرات کارشناسی و آرا سنجی اجتماعی را هم لحاظ کنند تا در پروسه عمل به مشکل برخورد نکنیم. طلاح نیست که دو – سه نفری که ریاست فدراسیون های ورزشی را ملک شخصی خود می دانند امیال خود را بر مجلس و ورزش تحمیل کنند.
نویسنده: حسین علی اسماعیلی