در پی دیدار رئیس قبلی فدراسیون ژیمناستیک با دبیرکل کمیته ملی المپیک یخ به وجود آمده بین مسئولان ورزش و خانم اینچه درگاهی رئیس قبلی ذوب شده است.

اینچه درگاهی که خود از قهرمانان ژیمناستیک بوده و چهار سال بر مسند ریاست این ورزش در پایان دوره ریاست خود حاضر نشد که مدارک مورد نیاز برای ارتباط بین المللی را به سرپرست ورزش تحویل دهد.

به قول قدیمی ها قصد نقش قبر خبر های کهنه را نداریم ولی از قدیم گفته اند گره ای که با دست باز می شود چرا با دندان باز کنیم. این واقعیتی است که همواره به گفتمان درست و منطقی به وحدت نظر رسید.

اما این اتفاقات می تواند درسی برای وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک باشد تا یکبار برای همیشه تکلیف خود را با فدراسیون های ورزشی و مجامع بین المللی روشن کنیم تا فدراسیون های ما به وقت رفتن در جبهه ی مخالف مصالح ورزش کشور قرار نگیرند.

از فدراسیون های ورزشی گفته ایم بر اساس شنیده ها سرپرست یکی از فدارسیون ها که از کارمندان وزارت ورزش نیز هست هنوز نیامده و مقدمات انتخابات قانونی را فراهم نکرده است دست به جرح و تعدیل نیرو هایش زده است و جالب اینکه برخلاف ادعای سالم سازی محیط آن فدراسیون پرحاشیه خود را در لیست مسافرین بازی های آسیایی هانگژو قرار داده است.

آیا وزارت ورزش نظارتی بر امور مرتبط دارد؟ با این حال در کنار وقایعی که واقعا آزار دهنده است شنیده ایم که رئیس فدراسیون بدمینتون که نایب رئیس آسیا هم است در اقدامی تحسین برانگیز اعلام کرده است که قید سفر به چین و بازی های آسیایی را زده و درخواست دارد که یک بازیکن پسر را به جای وی به هانگژو اعزام دارد.

به نظر ما ورزش ایران به خصوص فدراسیون ها که به ملک شخصی بعضی از روسای آن تبدیل شده نیازمند از خودگذشتگی مانند دکتر محمدرضا پوریا است. بدون اینکه منتظر واکنش مسئولان ورزش در اینباره بنشینیم توصیه می کنیم که رئیسان همیشه در صحنه و همواره مدعی برخی فدراسیون های ورزشی یاد بگیرند.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی