ایرانی ها همیشه پای ثابت مدعیان وزن ۷۴ کیلوگرم بوده اند و از محبی و برزگر تا حاجی زاده، بذری، صادق گودرزی و یونس امامی همگی در دوران خود جزو برترین های جهان بوده اند.
به گزارش پایگاه خبری البرز ورزشی: با وجود این شاید کم تر کسی باورش شود که کشتی آزاد ایران در وزنی که همیشه مدعی آن بوده، در دوران پس از انقلاب تنها دو بار به طلای این وزن ( امیر خادم در جهانی ۱۹۹۱ و مهدی حاجی زاده در ۲۰۰۲)، در جهان رسیده که آخرین طلای ایران در وزن ۷۴ کیلوگرم در مسابقات قهرمانی جهان، به مسابقات جهانی ۲۰۰۲ تهران بر می گردد؛ جایی که مهدی حاجی زاده موفق شد عیسی گادژی اف، مربی فعلی تیم ملی کشتی آزاد را شکست دهد و پس از آن ملی پوشان کشورمان موفق نشده اند به طلای این وزن برسند.
هرچند در جهانی ۲۰۰۶ اصغر بذری به نقره این وزن رسید و صادق گودرزی هم در جهانی ۲۰۰۹، ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ به یک برنز و دو نقره رسید، اما هیچ کدام نتوانستند طلسم طلای این وزن را بشکنند. البته در المپیک ریو حسن یزدانی به قهرمانی این وزن رسید اما همچنان طلسم طلای جهان در این وزن برای ایران، پابرجاست.
حالا یونس امامی، ستاره این وزن در سال های اخیر ماموریت سنگینی دارد تا روی این طلسم کهنه خط باطل بکشد و پس از کسب دو برنز جهان، اولین طلای خودش را دشت کند؛ آقای سر زیر بغل که در جهانی ۲۰۱۹ در یک وزن پایین تر برنز گرفت، سال گذشته لایق صعود به فینال بود اما به کایل دیک باخت و نهایتا برنز گرفت.
اگر چه امسال غیبت احتمالی زائور بک سیداکوف در این وزن می تواند یک امتیاز مثبت برای امامی باشد اما بازگشت کادی ماگمدوف از بلاروس که نقره المپیک توکیو را دارد، و حضور رقبای سنتی یونس از جمله کایل دیک، بکزاد عبدالرحمانوف، تیموراز سالکازانوف و سونر دمیرتاش می تواند حسابی راه رسیدن او به فینال را سخت کند.