ناکامی تیم پرستاره کشتی آزاد کشورمان در جهانی صربستان دل تمام ایرانیان خصوصا علاقه مندان به ورزش و کشتی را به درد آورد.
شکست با ضربه فنی کاپیتان و پر افتخارترین ورزشکار ایران در واقع شکست کلیت سیاست های جاری در فدراسیون کشتی بود. در واقع این حسن یزدانی نبود که به تیلور آمریکایی باخت بلکه او باخت چون چند سال است که خط مشی منسوخ و مدیریت ضعیف در فدراسیون جریان دارد.
این مدیریت ضعیف مربیان ضعیف و افراد ضعیف و بله قربان گو را دور خود جمع کرده. آنها به جای اینکه شجاعت اظهار نظر، نقد و بیان واقعیت ها را داشته باشند و مسئولین فدراسیون را راهنمایی کنند تنها به فکر جایگاه خود هستند چون می دانند مدیریت فدراسیون تاب و تحمل انتقاد را ندارد.
در چنین شرایطی است که مربیان بی برنامه بی تجربه و ضعیف هدایت بهترین تیم و نفرات را بر عهده می گیرند و نتیجه آن می شود که همگان دیدند. از نزدیک شاهد بودم که سرمربی تیم ایران بیش از کشتی گیران استرس داشت و این استرس خصوصا در کشتی حسن یزدانی و دیوید تیلور قابل مشاهده بود.
واقعا چرا نباید همت مسلمی مربی سازنده حسن یزدانی در کشتی با تیلور کنار او باشد مگر مربی حریف آمریکایی همان نبود که به شاگرد خود آرامش می داد در مقابل سرمربی ما یکسره فریاد می زد و جای اینکه حسن را آرام کند استرس او را بیشتر می کرد. یقینا ناکامی کشتی گیران و ضعف کادر فنی ما در مسابقات جهانی ابعاد دیگری دارد که متعاقبا به آنها اشاره خواهد شد اما همینقدر باید گفت کشتی آزاد ما که با داعیه قهرمانی جهان به بلگراد رفته بود تنها یک تیم ششدانگ به نام آمریکا را پیش رو داشت که متاسفانه با فاصله امتیاز بسیار بالا از این تیم جا ماند.
این اتفاق و تجربه تلخ یکبار دیگر به ما آموخت که در و میدان شعار دادن و ادعا داشتن نتیجه بخش نخواهد بود بلکه برای چنین آوردگاهی باید برنامه ریزی داشت و از دیدگاههای منتقدین و کاربلدها سود جست.
نویسنده: احمد دباغ
