شب گذشته خیابان های اطراف خانه امیرحسین زارع پر از جوانان پر شوری بود که برای قهرمانی این ریکای مازنی لحظه شماری می کردند.

زمانی که این رویا تحقق پیدا کرد همه سر از پا نمی شناختند، این خصلت مازندرانی های کشتی دوست است که خود را همراه با قهرمانان بر بلندای افتخار می بینند.

با عباس زارع پدر قهرمان آملی و همچنین مادر زحمتکش وی گفت و گو کرده ایم که می خوانید.

پدر زارع گفت: اینکه امیرحسین دل ملت را شاد کرد برای من از همه چیز با ارزش تر است. زمانی که او نونهالی بیش نبود به تاسی از حسن زارع برادرم که بنیان گذار ورزش زورخانه ای در آمل بود به ورزشگاه رفت اما از اینکه در این ورزش نمی تواند در عرصه های بین المللی حضور پیدا کند به تشویق اخوی دیگر من به کشتی روی آورد، مادرش اما تاکید بسیاری داشت که دانش آموز مدرسه نمونه شود که به این خواسته نیز نایل آمد تا اینکه به تشویق آقای حمید آقاجانی مربی خوب آملی او به ورزش قهرمانی ادامه داد.

عباس زارع می گوید: زمانی که امیرحسین کشتی می گیرد سر و پای وجود من را استرس در بر می گیرد اما این دلواپسی ها بعد از پیروزی جای خود را به خوشحالی و رضایت خاطر می دهد. شاید معدودی از موفقیت امیرحسین خوشحال نشوند اما همشهری های عزیزم در آمل مشوق ما بوده اند.

پسرم برای اینکه قهرمان جهان شود از خیلی خوشی ها گذشت، قید میهمانی ها را زد، صبح زود برخواست و شب ها زود خوابید. آنقدر تلاش کرد تا طلای خوشرنگ جهانی را برای شهر و کشور ما به ارمغان آورد. شب که در فینال مبارزه می کرد واقعا تمام وجود ما اضطراب بود چرا که پیشتر به حریف گرجستانی باخته بود، وقتی که برنده شد آن رفتار ناپسند حریف را که ناشی از ناراحتی باخت بود را به دل نگرفتیم.

پدر امیرحسین زارع درباره التفات مسئولان شهری و استانی به قهرمانی های زارع و دیگر آملی ها گفت: بعد از کش و قوس ها زیاد با کمک فرماندار و امام جمعه شهر یک قطعه زمین به مساحت 295 متر به امیرحسین و هادی جان ساروی که او نیز قهرمان جهان شده اهدا کرده اند که سه دانگ آن به نام امیرحسین زارع است.

ورزش در اولویت چندم مسئولان استانی است که به یک تلفن و تبریک بسنده می شود ولی از اینکه به هرجا می رویم به ما احترام می گذارند خود لذت بخش است.

عباس زارع که خود از کشتی گیران نیز بود درباره شکست حسن یزدانی نیز گفت: او به آدم کوچکی نباخت، هردو از کشتی گیران نام آور پرافتخار جهان هستند، نایب قهرمانی جهان را نادیده نگیریم. او کاپیتانی دلسوز برای تیم ایران است که فقط از نظر روحی و روانی مقابل تیلور کم آورد وگرنه به لحاظ فنی برابر بودند.

خانم حبشی مادر امیرحسین زارع نیز می گوید: آرزوی همه ی پدر و مادر ها این است که موفقیت فرزندان خود را ببینند. روزگاری تاکید بسیار داشتم که امیرحسین فقط به درس بپردازد اما امروز که بر بلندای کشتی جهان ایستاده است احساس غرور می کنم. وقتی مسابقه دارد به قول معروف می میریم و زنده می شویم و دو ساعت بعد از مسابقات همچنان غرق در استرس هستیم اما خداوند را شاکر هستم که او از نوجوانی تاکنون هیچگاه از هیچ میدانی دست خالی بازنگشته است.

گفت و گزار: نعمت الله قربانی - آمل