صحبت کردن درباره ورزش وبرشمردن اثار واهمیت آن همیشه شیرین است ودلپذیر از فواید آشکار و پنهان این قضیه و از واجب عینی بودن مسئله بنویسیم که تمام بزرگان ورزش و رسانه زندگی خود را سراسر درهمین راه صرف کرده اند.

امروز می خواهم ازدرجه اول بودن مقوله باشگاهها دروزارت ورزش و جوانان سخن به میان اورم که مردانی فداکار وعاشق پیشه پرچمداران آن بوده و هستند پرچمدارانی که متاسفانه مدتهاست مورد بی لطفی وکم لطفی وزارت ورزش قرارگرفته اند.
باشگاه ها سلولهای سازنده و زاینده ساختمان پیچیده وپرپیچ وخم ورزش کشورند
ورزش در بعدقهرمانی اش که خود بهترین مبلغ برای ورزش دربعد همگانی به شمار می رود زمانی اوج می گیرد که باشگاه ها بابرخورداری ازمردان صمیمی وایثارگر صاحب حداقل امکانات لازم ونیز حمایت های مشروع وقانونی برای رونق وگسترش خود درهمه ابعاداز جمله دربعد اقتصادی وابعاد ایجاد یا حرکت به سوی صنعت ورزش باشد
به جرات می توان گفت باشگاهداری یعنی جریان ورزش قهرمانی. یعنی مدیریت وبرنامه ریزی وکلان نگری به آینده ورزش قهرمانی. همگانی وحتی آموزشگاهی،
دراین روز های طاعون زده کرونایی که تمامی باشگاههای ورزشی به علت شیوع کرونا تعطیل هستند وهزاران هزار پرسنل زحمتکش این باشگاهها که اکثرااز قشر ضعیف جامعه بشمار می روند وزارت عریض و طویل وزارت ورزش که مدیون تک به تک این مردان وزنان فداکارکه سالیان متمادی ازتوان. دانش. تجربه وابتکار انها درعرصه های داخلی وبرون مرزی بهره برده چه برنامه حمایتی برای این خادمین ورزش دارد که ماههاست خانه نشین شده اند؟
وزارت ورزش باید بدون دقیقه ای اتلاف وقت حمایتی متکی به قانون چتر خود را بر سر باشگاهای دارای مجوز بگستراند وحداکثر امکانات مالی و معنوی را برای انها مهیا سازد تا نظام باشگاه وباشگاه داری ازهم نگسلد وانرژی عظیم ورزش ایران که همانا باشگاهها هستند از بین نرود.
وزارت ورزش و جوانان باید برای حمایت واقعی وحقیقی ازباشگاه ها دراین شرایط سخت استین ها را بالا بزند و چتر حمایتی خود را آشکار سازد.

نویسنده: سیروس جعفری