برای ایجاد نشاط و سلامت در خانواده و جامعه نیازمند نگاه زیر بنایی به ورزش در مدارس و جدی گرفتن فعالیت‌ها و تحرک دانش آموزان در مسابقات آموزشگاهی هستیم.
بیماری کرونا و تبعات ناشی از این ویروس منحوس در دو سه سال گذشته به شدت نسل جوان را تهدید کرد.
مدارس تعطیل شد و دانش آموزان خانه نشین شدند. کم تحرکی و خمودگی و تغذیه نامناسب قشر آینده ساز کشور همه را از جمله خانواده ها را به دردسر انداخت.
اینک که آن دوران تلخ و گزنده سپری شده و زنگ مدارس به صدا در آمده است، برای جبران دروس دانش آموزان و بالا بردن توان علمی آنها باید تلاش کنیم. در حوزه ورزش مدارس هم نیازمند طراحی و بازنگری جدی هستیم. با دو ساعت زنگ ورزش یقینا به جایی نخواهیم رسید.
باید کلیه امکانات ورزشی در مدارس، شهرداری ها، وزارت ورزش و نهادها و سازمان‌ها را در اختیار دانش آموزان قرار دهیم. برای کوه‌پیمایی این قشر در روزهای تعطیل باید طراحی ویژه داشته باشیم.
ورزش صبحگاهی را جدی بگیریم و متخصصان و دانش آموختگان مجرب دانشگاهی را به کار بگیریم. اصلاح این ساختار نیاز به عزم‌ملی و اراده جمعی دارد و با حرف و برگزاری نشست و همایش رفع و رجوع نمی شود.
مسئولان و متولیان کشور برای پویایی، نشاط و تحرک پانزده میلیون دانش آموز کشور باید فکری عاجل داشته باشند. اعتقاد داریم در این زمینه باید یک بسیج عمومی صورت بگیرد.
در گذشته ورزش آموزشگاهها در جای جای کشور منسجم و پرتحرک بود. بسیاری از قهرمانان کشور از دل ورزش مدارس به مدارج بالا می رسیدند.
زمین‌های خاکی و کوچه پسکوچه ها همواره مملو از نوجوانانی بود که با توپ های پلاستیکی روز و شب خود را سپری می کردند و.. امروز امکانات وزارت ورزش و شهرداری ها به بخش خصوصی واگذار شده و هزینه ورود به سالن ها، استخرها و زمین های فوتسال و فوتبال بالا است و از توان خانواده ها خارج است.
امروز به جای هزینه گزاف در بخش بهداشت و درمان باید ورزش و تحرک نسل نوجوان و جوان را جدی بگیریم.
به نظر می رسد باید پلی ارتباطی و تنگاتنگ بین آموزش و‌پرورش با شهرداری ها، نیروهای مسلح، مساجد و پایگاه های بسیج و سازمان‌ها و ادارات ایجاد کرد و طی یک دوره سه ساله انقلابی در ورزش مدارس به وجود آورد و این خمودگی و کم تحرکی را از جامعه دور کرد.
نویسنده: احمد میرزاییان