چین کشوری با حدود یک میلیارد و پانصد میلیون نفر جمعیت همواره در بازی های آسیایی بر بام قاره کهن و پهناور ایستاده و به یمن برکت جمعیت زیاد و زیرساخت‌های ورزشی فراوان در زمره کشور های مدعی و برتر بوده است.

یکی از روسای فدراسیون بسکتبال چین در جایی گفته بود که اینقدر بازیکن بسکتبال داریم که انتخاب آنها برای تیم ملی دشوار و ما فاصله کم شهرها با پکن را یکی از امتیازات گزینش ورزشکاران برای تیم ملی قرار داده ایم.

کمونیستهای منزوی دیروز و مافیای سیاسی اقتصادی مدرن امروز هیچ نیازی به توسل و تمسک به داوران برای کسب مدال بیشتر ندارند ولی در این دوره از بازیهای آسیایی عزم مسئولین ورزشی چین بر این است که با استفاده از ناداوری در همه رشته های ورزشی مبادرت به دزدی مدال نمایند و تنها هدفی که برای این عمل "پلشت " می‌توان مطرح کرد اینکه آنها درصدد بدست آوردن یک رکورد ویژه از حیث تعداد مدال‌ها خصوصآ خوشرنگترین آنها هستند.

چین که روزگاری با گارد ویژه دریایی در صدد ردیابی و دستگیری دزدان دریایی سومالیایی بود این روزها در هوای شرجی شهر هانگژو با لابی گری با فدراسیون های جهانی به کمک ناداوری مبادرت به دزدیدن مدال‌های طلایی دیگر کشورها می‌نماید این در حالی است که چينی ها با برگزاری سالم مسابقات می‌توانستند به یک اعتماد عمیق نزد کشور های شرکت کننده دست یابند اینروزها در مطبوعات آسیا،  سالن‌های ورزشی هانگژو و دهکده زیبای بازیهای آسیایی میزبان یک لقب زشتی بدست آورده است: چین دزد مدال های طلایی.

مدال طلائی ورزشکار ما در تکواندو و مدال های طلایی ما در ووشو به جای اینکه برگردن ورزشکار برتر ما آویزان شود بناحق برگردن چینی هایی آویخته شد که در رده بندی هم واقعا به آن نیاز ندارند آنها واقعا ثابت کردند که آنان که غنی ترند محتاج ترند.

حالا کشوری که در سیاست بين المللی بدنام است در عرصه ورزش هم یک مدال و عنوانی بدست آورده است: دزد مدال ها.

اینجا چین است، بی رحم ترین نژاد در جنگهای جهانی و مخوف ترین کشور در بازی‌های آسیایی هانگژو که براحتی مدال‌های کشورهای دیگر را می‌دزدد.

اکنون عبور از "دیوار چین "برای ورزشکاران بسیار سخت شده است، راهزنانی پشت این دیوار کمین کرده اند تا تمامی سرمایه یک ورزشکار شرافتمند را با وقاحت بربایند مدال طلائی که چهار سال برای آن زحمت و زجر کشیده اند براحتی و به نامردی از آنان ربوده می شود.

اینجا هانگژو است شهری که مسئولان برگزاری مسابقات در حضور یک شورای المپیک آسیای ضعیف و فروپاشیده بازی های آسیایی را به یک شهر بی کلانتر تبدیل کرده اند تا مدال دیگر کشورها را با ناداوری بدزدند و آن را در موزه ""مائوی "" مومیایی شده در ویترین افتخارات کاذب خود به نمایش گذارند. این مدال های سرقتی به همان اندازه بی ارزش است که انقلاب فرهنگی مائوئیستی.

نویسنده: علی افتخاری - کارشناس ورزش