فوتبالی که سلیقه‌ای و بر اساس عقاید افراد و تحمیل نظرات و بدون طراحی و برنامه ریزی اقدام کند محکوم به شکست و فنا است.
اگر از مسئولان ارشد فوتبال، مجریان سازمان لیگ و مربیان و کادر فنی تیم‌ملی دلایل وقفه و تعطیلی طولانی مدت لیگ را جوبا شوید، جواب قانع کننده ای ارائه نمی کنند و توپ را در زمین دیگری می اندازند.
مسئولان ما همیشه ژاپنی ها را الگوی برنامه ریزی می نامند و آنها را دارای استراتژی و کار زیر بنایی می دانند، اما در مواقعی که باید طرح جامعی ارائه کنند، با اقدامات سلیقه ای فوتبال را به حاشیه می برند.
یکی از دلایل توقف لیگ باشگاهی ظاهرا حضور تیم امید در بازی‌های آسیایی بوده است. قرار بود همه به تبم امید کمک کنند تا کسب مدال کنیم.
حسینی و ارسلان مطهری از استقلال به عنوان دو بازیکن بالای بیست و سه سال به جمع بازیکنان عنایتی پیوستند. اما سپاهانی ها قربانی و محمد جواد حسین نژاد را به بهانه درگیری با مسابقات جام باشگاه های آسیا در اختیار تیم امید قرار ندادند!
محمد عمری، یاسین سلمانی و مهدی احمدی هم که سه بازیکن پرسپولیس بودند. در دیدار نخست تیمشان با النصر در تهران بودند.
این سه بازیکن پس از بازی امید با تایلند اردوی تیم را ترک کردند و به تمرینات پرسپولیس در قطر و پیکار با الدحیل ملحق شدند. عنایتی از ترک این بازیکنان و کمبود نفرات گلایه مند بود.
از سوی دیگر باید گل محمدی را هم محق دانست که برای دیدار با الدحیل می بایست نفراتش را در اختیار داشته باشد. آنها امیری و ترابی را به دلیل مصدومیت در اختیار ندارند. سرلک هم به واسطه اخراج در بازی با النصر محروم است.
محدودیتی که سازمان لیگ برای لیست بازیکنان بزرگسال باشگاه ها در نظر گرفته معادلات را به زده است.
جالب اینکه فدراسیون و سازمان لیگ به بهانه توجه باشگاهها به استفاده از بازیکنان جوان محدودیتی برای تعداد نفرات بزرگسال آنها در نظر گرفته، اما در مسابقات هانگژو که مختص بازیکنان زیر بیست و سه سال است مجوز استفاده از بازیکنان بزرگسال را صادر کرده است.
در واقع این رفت و آمدها و صدور مجوزهای مقطعی بیانگر مدیریت هرکی هر کی است. اگر توجه به تیم امید در راس برنامه ها است، چرا نزدیک به پنجاه سال با ناکامی و عدم حضور در المپیک رو به رو هستیم؟
اگر دلیل اصلی توقف لیگ حضور پرقدرت تیم امید در هانگژو بود، چرا تیم با نفراتی ناقص در بازی‌ها حاضر شد و سه بازیکن پرسپولیس نرفته اردو را ترک کردند و سپاهانی ها با کادر فنی تیم امید همکاری نکردند؟
مگر نمی دانستیم پرسپولیس و سپاهان بازی‌هایی سخت و دشوار در جام باشگاهها دارند؟ در این گیر و دار تعطیلی طولانی لیگ، باشگاهها را دچار مشکل کرد.
دور شدن از شرایط مسابقه و انجام مجدد دوران بدنسازی یقینا با مشکلاتی همراه خواهد بود. پرسپولیس در دیدار با النصر به دلیل دور بودن از شرایط مسابقه، نتیجه را واگذار کرد!
از طرفی با نزدیک شدن به اواسط مهرماه و اینکه در ابتدای مسابقات لیگ هستیم معلوم نیست سرنوشت این فصل از رقابت ها چه خواهد شد. احتمالا با یکی دو مسابقه تیم ملی در روزهای فیفادی و در پیش بودن جام ملت‌های آسیا با وقفه های جدیدی هم مواجه خواهیم بود.
اگر مشکلات ورزشگاه آزادی و زمین نامناسب آن را هم به محدودیت های موجود اضافه کنیم به این نتیجه می رسیم که ما راهی غلط در فوتبال می پیماییم و آینده نگری نداریم. یکروز کی روش همه‌کاره فوتبال ما می شود و برای همه نسخه می پیچد و روز دیگر مربی ایرانی طرح دیگری ارائه می کند.
اینگونه اقدامات سلیقه ای را نمی توان جامع و کامل خواند و آن را داروی شفا بخش قلمداد کرد.
فوتبال ما با این سبک از اجرا به ساحل نجات نخواهد رسید و نیازمند نگاه دقیق تری است.
نویسنده: احمد میرزاییان