"هر گِردی، گردو نیست!" مَثَل معروفی که از قدیم تاکنون در کلام مردم جاری بوده و مصداق کلی آن توجه به تفاوت ها و تمایزها علیرغم تصور وجود شباهت های ظاهری است؛ مثلی که در زبان انگلیسی نیز دقیقا مانند زبان فارسی کاربرد دارد: "All that glitters is not gold"
اما مصداق هر گردی، گردو نیست و هر چیزی که برق می زند طلا نیست، در ورزش به عنوان حوزه ای تخصصی به دانش فنی متولیان و مسئولان ورزشی در فهم و تشخیص تمایزها و تفاوت ها بین رشته های مختلف ورزشی بر می گردد.
بارها گفته ایم و نوشته ایم مدل فعلی مدیریت و سازمان بندی رشته های رزمی در ایران قطعا نیازمند بازنگری و انجام اصلاحات اساسی نه در لفظ، عنوان و روی کاغذ بلکه در تدوین اساسنامه های به روز مطابق با عرف جاری دنیا و رعایت تمامی اصول و قوانین بین المللی حاکم بر مدیریت این رشته هاست.
در اینجا صحبت از رشته هایی با مصرف داخلی نیست زیرا این ورزشها در ابعاد بین المللی فعلا مورد بحث نیستند، اما رشته های معتبر بین‌المللی مطابق با اساسنامه های خود مدیریت شده و خواهند شد که در داخل نیز تدوین هر نوع اساسنامه باید با رعایت ملاحظات بین المللی باشد که خوشبختانه این ملاحظات در تناقض با قوانین داخلی (قوانین با تحمیل سلایق و تفاسیر شخصی متفاوت است!) نیست.
اگر مراجعی مانند فیفا و یا اتحادیه جهانی کشتی اصرار بر حذف و یا اضافه شدن و اصلاح اساسنامه های فدراسیون های فوتبال و یا کشتی داشتند و دارند، دلیل اصلی آن وجود مفادی در این اساسنامه ها بود که ناقض استقلال این فدراسیون ها و خلاف منشور المپیک تشخیص داده شد، لذا در نهایت راهی جز تمکین به جهت عدم تعلیق یافت نشد و اساسنامه ها تا حد زیادی اصلاح و با انتظارات مراجع جهانی تطبیق داده شدند.
تصور کنید در چنین شرایطی، استدلالی مطرح شود که مثلا چون ورزشهایی مانند: فوتبال، والیبال، بسکتبال، هندبال و … به عنوان ورزشهایی توپی هستند، پس همه آنها در اصل یکی بوده و یک ریشه دارند پس می توانند در یک فدراسیون به اسم "ورزشهای توپی" جمع شوند! یا مثلا تنیس روی میز، اسکواش، تنیس و بدمینتون نیز چون راکتی هستند، تماما یک ماهیت دارند و در یک فدراسیون به اسم "ورزشهای راکتی" فعالیت کنند!
اگر قرار به این نوع استدلال ها باشد، حتما تشکیل فدراسیونهایی چون: " ورزشهای آبی" با ادغام شنا، غواصی، سه گانه، قایقرانی و یا فدراسیون تیراندازی با ادغام دو فدراسیون موجود باید در دستور کار باشد و بی تردید از پنجاه و یک فدراسیون ورزشی فعلی، حدود نیمی از آنها به دلیل تشابه صوری رشته های ورزشی تحت پوشش به راحتی قابل ادغام هستند ولی آیا وزارت ورزش و مراجع جهانی این ورزشها چنین استدلالی را می پذیرند؟
نکته جالب اینجاست هرکدام از فدراسیونهای یاد شده دارای بودجه های میلیاردی هستند ولی در بخش رشته های مبارزه ای، ما که گشتیم و نبود، شما هم نگردید که نیست!
در مجموع، طرح برخی استدلال ها در مورد ورزشهای مبارزه ای و اینکه همه رشته های رزمی باید در یک مجموعه فعالیت کنند را ناشی از فقدان دانش تخصصی کافی و شناخت لازم از جایگاه بین المللی این ورزشها، تمایزها و قوانین جهانی آنها می دانیم.
و در نهایت اگر همچنان اصرار بر ایجاد سقفی مشترک با عنوان کلی "رزمی" است، گام اول، پیش نیاز و شرط لازم، الزاما و حتما انحلال تمامی شش فدراسیون فعلی با ماهیت رزمی باشد و پس از آن می توان درباره سایر موارد صحبت کرد!
نویسنده: حمیدرضا حصارکی (کارشناس رزمی)