در حالیکه کمتر از سه ماه به آغاز رقابت‌های جام ملتهای آسیا در کشور قطر فرصت باقی است، تیم‌های ملی حاضر در این رقابت ها بالاخص مدعیان سنتی و نامدار قاره کهن مانند ژاپن ، عربستان ، کره جنوبی و حتی استرالیا با برگزاری دیدارهای دوستانه خود را مهیای حضوری پر قدرت در این رقابت‌ها می‌کنند.
این در حالی است که تیم ملی فوتبال کشورمان باتوجه به اعتباری که از گذشته تا به کنون در قاره آسیا داشته همواره در کنار این کشورها جزو مدعیان همیشگی قهرمانی در جام ملتهای آسیا محسوب می‌شود اما باید اذعان کرد که طی نزدیک به دو دهه اخیر هیچ گاه نتوانسته ایم اصالت همیشگی خود را در این رقابت‌ها نشان دهیم به خصوص وقتی مرور می‌کنیم و می‌بینیم که آخرین حضور پرقدرت ما در جام ملتهای آسیا بر میگردد به جام ملتهای ۲۰۰۴ آسیا که با برانکو ایوانکوویچ در عین شایستگی به جایگاه سومی دست پیدا کردیم و از آن به بعد تا به امروز هرگز و در هیچ دوره ای جزو چهار تیم پایانی این رقابت‌ها نبوده ایم.
و اکنون نیز داریم مشاهده می کنیم که امثال ژاپن ، کره جنوبی ، عربستان و استرالیا و حتی قطر میزبان ، برای روند آماده سازی خود برای این رقابت ها چگونه دیدارهای تدارکاتی را با تیم‌های نامدار و مطرح فوتبال جهان برگزار می کنند ، در حالی که متأسفانه ما همچون گذشته سنت شکنی نکرده ایم و در این زمینه همچنان با حریفان صاحب نام و بزرگی در بازیهای دوستانه روبرو نمی‌شویم و به تقابل با امثال کنیا، افغانستان، ازبکستان ، بلغارستان و اردن و ... خود را قانع می کنیم و جالب اینکه می‌خواهیم با برگزاری این گونه دیدار ها هم به رقابت با رقیبان سنتی خود در قاره آسیا بپردازیم.
البته وقتی می‌شنویم که مسئولان و اداره کنندگان فوتبال کشورمان حضور در جمع چهار تیم پایانی این رقابت‌ها را برای تیم ملی فوتبال کشورمان کارنامه قابل قبولی عنوان می‌کنند و حتی دیگر روی کاغذ به قهرمانی و فتح جام هم فکر نمی‌کنند دیگر در این زمینه چه باید گفت و نوشت. البته با توجه به وضعیت کنونی موجود در فوتبال کشورمان و همچنین امکانات مناسب و پیشرفت بیشتر رقبایمان، شاید این نوع تفکر و توقع برای تیم ملی از سوی متولیان فدراسیون فوتبال بی راه نباشد.
مع الوصف با این شرایط پس بهتر نیست اگر فقط حضور در مرحله یک چهارم نهایی و قرار گرفتن در جمع چهار تیم پایانی سقف آرزوهای این روزهای فوتبال ما در این عرصه از رقابت‌ها باشد این مورد را حداقل با دعوت از بازیکنان جوان تر برای تغییر نسل پلکانی تیم ملی بزرگسالان کشورمان برای حضوری شایسته در رقابت های جام جهانی ۲۰۲۶ انجام داد زیرا باید پذیرفت که تیم تحت هدایت امیر قلعه‌نویی تیمی پیر با میانگین سنی بالا در جمع تیم‌های نامدار قاره آسیا است در حالی که رقبای همیشگی ما مانند ژاپن ، کره جنوبی ، عربستان و امثال آنها سالهاست با جوان گرایی و آینده نگری و برنامه ریزی مدون به دنبال اهداف بزرگ فوتبال خود در عرصه ملی هستند که نمونه بارز آن را در جام جهانی ۲۰۲۲ مشاهده کردیم جایی که ژاپن چه عملکرد و نمایش جذاب و چشم نوازی را با صعود از گروهش با شکست آلمان و اسپانیای بزرگ نشان داد. و اینک نیز رویت می‌کنیم که چگونه سامورایی ها در دیدارهای دوستانه با تحقیر مجدد ژرمن‌ها و برتری ۴بر ۲ برابر ترکیه قدرت خود را به رخ حریفان می‌کشند. لذا کاملاً مشخص است که فدراسیون فوتبال این کشور با یک برنامه ریزی و هدف گذاری منظم به دنبال اهداف و رویاهای بزرگی در جام جهانی ۲۰۲۶ و به خصوص جام جهانی ۲۰۳۰ می‌باشد. البته این هدف گذاری و پیشرفت فقط مربوط به آنها نیست بلکه کره ای ها و عربستانی ها هم هرکدام با سبک و سیاق خود در فوتبال دارند هر لحظه فاصله خود را با ما بیشتر می‌کنند و کاملاً مدلل است که برای موفقیت فوتبالشان یک استراتژی مشخص، مستمر و منظمی را دنبال می کنند.
بنابراین باید پذیرفت که هدف بدون برنامه ریزی فقط یک رویای خام است اما اهداف توأم با برنامه ریزی های دقیق به رویاها رنگ واقعیت می‌دهند. همانطوری که دارن هاردی یکی از نویسندگان و سخن رانان انگیزشی برجسته دنیا در کتاب اثر مرکب خود بیان داشته که برای رسیدن به موفقیت های بزرگ به دنبال جهش های بزرگ نباشید ، بلکه به دنبال نظم های ساده و مستمر باشید مواردی که ما آنها را در تیم های ملی فوتبال ژاپن ، کره جنوبی و عربستان و استرالیا داریم به عینه می‌بینیم که چقدر منظم ، در همه رده های سنی فوتبالشان ، برنامه و اهداف خود را بطور دقیق پیاده کرده و حتی در رده باشگاهی نیز همواره در صدر کسب عناوین قهرمانی در آسیا قرار میگیرند مسأله ای ما در هیچ یک از این موارد چه در رده‌های ملی و چه در رده باشگاهی در آسیا سهمی را نداریم و فقط خودمان را دلخوش به حضور در جام جهانی کرده ایم.
نویسنده: آتور چهاربخشی