پرسپولیس در شبی که بیرانوند فرشته نجات تیمش بود، در حضور خیل تماشاگرانش با یک بازی تاکتیکی و هجومی استقلال تاجیکستان را از پیش رو برداشت.
در سومین شب از پیکارهای جام باشگاههای آسیا در گروهی سخت و دشوار، پرسپولیس نماینده تاجیکی را برد.
غیبت ترابی و امیری و سلمانی اگرچه گل محمدی را با مشکلاتی مواجه کرده بود، اما هنانوف، زاهدی و عمری فراتر از انتظار ظاهر شدند.
اعلام پنالتی در لحظات آغازین به سود استقلال، شوک بزرگی بود و می توانست معادلات گروه و شاید صعود را تحت الشعاع قرار دهد.
مهار پنالتی از سوی بیرانوند را باید اوج این رقابت حساس برشمرد.
البته باید گل محمدی را ستایش کرد که جدال لفظی کنعانی و سروش در پی اعلام یک ضربه ایستگاهی را پاسخ داد و هر دو را بیرون کشید. این اقدام انضباطی یحیی را باید ره آورد بزرگ این پیکار قلمداد کرد که پیامی ویژه برای فوتبال ما داشت. اینکه رعایت اخلاق و انضباط فردی و گروهی باید سرلوحه اقدامات باشد.
از سوی دیگر باید یاد آور شد، برای تاکتیک های ایستگاهی، ارسال کرنرها و کاشته های پشت هجده قدم باید نفرات را از قبل مشخص کرد و در اتاق آنالیز و تمرینات روزانه آن را گوشزد کرد.
پرسپولیس تا دقایق نیمه اول با بازی بسته حریف کاری از پیش نبرد. در تهاجم و پایه گذاری حملات سرعت چاشنی کار نبود.
نعمتی کمتر نفوذ می کرد و هنانوف و اسماعیلی فر هم در جناح راست در کار یکدیگر مداخله می کردند. زاهدی هم در عمق دفاع حریف کمتر صاحب موقعیت می شد. اقدام فردی صادقی و مانور و شوت فریبنده او قفل بازی را گشود و پرسپولیس را پیش انداخت.
نیمه دوم را باید به حساب کار ارزشمند گل محمدی گذاشت. بیرون کشیدن دو بازیکن خاطی و ارجح دانستن اخلاق و موضوعات انضباطی اقدامی ریسکی بود.
در ادامه بازی عمری پرتحرک تر از وقت نخست بود. صادقی با سرعت و مانورهای ایده آلش در عمق دفاع حریف مرد اول بود.زاهدی در بازی سازی و حرکت در قلب دفاع استقلال بهتر از گذشته عمل کرد. ورود ترابی و نفوذهایش پرسپولیسی ها را امیدوار گرد.
گل دوم صادقی از کار گروهی و پاس تکمیلی زاهدی به دست آمد و سه امتیاز طلایی در پی داشت. برد ۴ بر ۳ النصر برابر الدحیل تیم عربستانی را صدرنشین کرد و پرسپولیس را در تعقیب النصر قرار داد.
الدحیل با ستاره هایش امیدی به صعود ندارند و استقلال تاجیکستان را هم باید حذف شده تلقی کرد.
نویسنده: احمد میرزاییان