سالهای متمادی است در انتخاب مربیان تیمهای پایه از جمله تیم امید به بیراهه رفته و از مقوله استعداد یابی و گماردن نفرات شایسته غافل شده ایم!
همه بر این باوریم که تیم بزرگسالان ما که باید در جام ملت‌ها حاضر شود دارای معدل سنی بالایی است.
دغدغه اهالی فوتبال جدی است.بیشتر بازیکنان کلیدی ما در مرز سی سالگی هستند و چند نفر هم سی و اندی سال را سپری کرده اند.
هنوز در خط حمله به زوج طارمی و آزمون دل بسته و جایگزین های شایسته ای برای این دو نداریم. در مرکز زمین بعد از سالها دغدغه یافتن جانشینانی خلف بجای کریم باقری و جواد نکونام را داریم.
در جناح چپ دفاعی که پاشنه آشیل تیم ملی است به حضور حاج صفی پابه سن گذاشته دلخوش کرده ایم.
حضور شجاع، وحید امیری، نورالهی، رضاییان، قدوس و...که جملگی سن بالایی دارند از لزوم تحولگرایی و جوانگرایی در تیم ملی خبر می دهد!
این تغییر و دوره گذار تنها با داشتن پشتوانه لازم و توجه به نیروهای جوان محقق می شود و یک شبه به دست نمی آید. تیمی که تحت عنوان امید ما به عنایتی و کادر فنی ناهماهنگ او سپرده شد، به دلیل نگاه غلط از مرحله نخست بازی های المپیک بازماند.
در هانگژو هم فوتبال ما تاوان سنگینی دادو با باخت به هنگ‌کنگ افتضاح بزرگی رقم زد و.. بازیکنان جوان این رده قطعا در مسابقات داخلی رها می شوند و کمتر از سوی باشگاه‌ها به بازی گرفته می شوند.
بارها گفته شده است، برای انتخاب مربیان تیمهای نونهالان، نوجوانان، جوانان و امید باید هدف گذاری ویژه ای داشت.
اولا: نفراتی که برای تصدی این پست های کلیدی در لیست قرار می گیرند باید در مقاطع پایه دارای رزومه و کارنامه مشخصی باشند.
ثانیا: این کادر و نفرات باید از سوی کمیته فنی برگزیده شوند.
متاسفانه در سنوات گذشته با نگاه رنگی و سیستمی بسته - مربیان پایه - را انتخاب کرده ایم.
در یک مقطع کار را به حمید استیلی سپرده و فصلی دیگر با فرهاد مجیدی در پی اعجاز در تیم امید بوده ایم!
نوجوانان را به حسین عبدی داده و برای ایجاد تعادل تیم امید را به رضا عنایتی سپردیم.
این‌یک جانبه گرایی و نگاه پرسپولیسی و استقلالی به تیمهای پایه و جفا به مربیان سازنده را باید کنار گذاشت و با واقع گرایی و درایت به فردای بهتر نگریست. همانطور که تاکید شد باید راه ورود بی رویه و غیر تخصصی افراد ناکارآمد به تیمهای پایه را مسدود کرد.
گزینش این طیف باید با کارنامه و شاخصه ها و معیارهای حرفه ای منطبق باشد تا از دخالت افراد با سلایق و تمایلات جناحی و رنگی جلوگیری شود.
نویسنده: احمد میرزاییان