استادیوم های فوتبال مکان های هیجان انگیزی هستند.
حضور هواداران پر شور ایرانی در ورزشگاه ها مخصوصا استادیوم آزادی کابوس وحشتناک تیم های حریف است.
هواداران، ورزشگاه آزادی را برای حریفان تبدیل به جهنمی گرم و سوزان می‌کنند که امتیاز گرفتن را برای آنها سخت و مشکل می‌کند. جدای از امتیاز میزبانی برای تیم های ایرانی، اثرات اجتماعی و اقتصادی بی نظیری نصیبمان می‌کند .
تصور کنید حضور یکصد هزار نفر هوادار جدای از درآمد زایی برای باشگاه، رکورد پرتماشاگر ترین بازی لیگ قهرمانان افتخاری است که مایه مباهات هر ایرانی است .
حال روی سخنمان با متولیان ورزش ایران و وزارت ورزش است .سال هاست که در آستانه بازی های بزرگ ملی و باشگاهی، ورزشگاه آزادی به پاشنه آشیل فوتبال ایران تبدیل شده است .
یک روز سکوی تماشاگران، یک روز چمن ورزشگاه، یک روز مشکل تاسیسات و نور ورزشگاه، و....
ساعت ها، روزها، ماه ها و سالها می‌گذرد ولی نماد ورزش پایتخت روز به روز فرسوده تر می شود. هیچ شخص، نهاد و یا ارگانی فکری اساسی برای باز سازی و به روز شدن ورزشگاه بر نمی دارد .
هر از گاهی تغیری کوچک در قسمتی از ورزشگاه به سان مُسکنی کم اثر عمل می‌کند که نتیجه آن موقتی است .
اگر وقت و انرژی که صرف متقاعد کردن کارشناسان AFC برای تایید ورزشگاه آزادی می‌شود، صرف احیای آن می شد، امروز شاهد نبودیم که در آستانه شروع لیگ قهرمانان تیم هایمان را از حق طبیعی حضور هواداران محروم کنیم .
حق ایران و ایرانی بالاتر از این است. حق جوان ایرانی و هوادارن فوتبال و باشگاه های ایران فراتر از برخورد هاست .
هوادارانی که اکثرا با داشتن مشکلات زیاد تنها دلخوشی شان حضور در ورزشگاه و حمایت از تیمشان است. فرقی نمی‌کند پرسپولیس باشد یا تیم های دیگر .
پس بیش از این در ایفاد حقوق فوتبال و دوستداران ورزش تعلل نکنید.
نویسنده: ابوالفضل عبدالهی
