انتخابات مربوط به سرمربی تیم ملی والیبال حرف و حدیث های زیادی را برانگیخته است.
انتخاب آلکنو حتی در میان گزینه های مربیگری تیم ملی با سابقه ای که در والیبال ما داشته به شوخی بیشتر شبیه است چرا که در بهترین شرایط، با حضور توتولو درکنارش و با ۱۵ مسابقه تدارکاتی عالی با بهترین تیم های جهان (لیگ ملت‌های ۲۰۲۱) با تمامی سرمایه های ملی ما از جمله معروف، موسوی، غفور و دیگران که در گروه آسان‌تر المپیک یعنی-لهستان، کانادا، ژاپن، ایتالیای ناآماده در المپیک، ونزوئلا هم قرار گرفته بود درمقابل گروه دیگر آمریکا، روسیه، فرانسه، آرژانتین، برزیل تونس که حتی با برد مقابل لهستان هم نتوانستیم به جمع ۸ تیم نهایی صعود کنیم و از طرفی حتی یکی از تیمهای همگروه ایران نتوانست به جمع ۴ تیم نهایی صعود کند و این گزینش ها واقعا نشان از عدم عزم و اراده برای موفقیت والیبال ایران است.
اگر نتیجه فوق را یک مربی ایرانی در المپیک با آن تیم کامل گرفته بود چه بلایی سرش می آوردیم؟ آیا به این راحتی در میان گزینه های بعدی قرار می گرفت؟
پتانسیل والیبال روسیه با ظرفیت والیبال ما متفاوت است و نمی‌توان نتیجه گرفتن با آن تیم را ملاک قطعی عملکرد آقای آلکنو دانست.
حال که مصمم بر تغییر و رشد والیبال شده ایم واقعا باید تصمیمات فنی، تحلیل شده و درست گرفته شود تا والیبال نیمه جان ما جان تازه بگیرد نه اینکه ته مانده نفسش را هم بگیریم.
سعید معروف از پرافتخارترین و ماندگارترین بازیکنان تاریخ والیبال ایران است و در توانایی هایش شکی نیست، ولی تخصص مربیگری و بازیگری باهم تفاوت‌های آشکاری دارد و قطعا معروف با هوش و درایتی که دارد این ریسک خطرناک را در این مقطع حساس نخواهد انجام داد و قربانی شدن احتمالی زود هنگام را نخواهد پذیرفت.
او به خوبی می‌داند که که این کار تجربه خودش را می‌طلبد و بایستی با قرارگرفتن در کنار یک یا چند مربی برجسته والیبال دنیا و کسب تجربه مورد نیاز به دنیای مربیگری ورود کند.
در این شرايط حساس باید ریسک و خطر را به حداقل رساند چرا که سال قبل از بزرگترین رویداد ورزشی جهان است و چشم جهانیان به المپیک و اتفاقات آن خواهد بود. کمیته فنی باید نشان دهد که تاثیرگزار است و فعلا خروجی فوق نشان داد تغییر خاصی در دیدگاه‌ها و تصمیمات حاصل نشده است.
تا والیبال ما خوب فکر نکند خوب تصمیم نخواهد گرفت و خوب عمل نخواهد کرد!
نویسنده: میرمصطفی شجاعی – مربی بین المللی والیبال