فوتبال ملی در گام‌اول باید برای حضور درجام ملتهای آسیا خوب تدارک ببیند و با طراحی و سازماندهی دوره گذار و تحول بنیادین را برای جام‌جهانی پشت سر بگذارد.
دو بازی تیم ملی با هنگ‌کنگ و ازبکستان در مرحله مقدماتی جام جهانی بهانه ای تازه بدست داد تا بار دیگر ملی پوشان اردویی کوتاه مدت داشته باشند.
در باره مدعوین تیم‌ملی و جامانده ها ، حرف و سخن بسیار است وهمواره نقدهایی وجود دارد.
باید قبول کنیم جمعی که فراخوانده شده‌اند، با یکی دو ایراد، در زمره بهترین ها و شایسته ترین ها هستند.
به نظر می رسد سرمربی تیم‌ملی با آگاهی از معدل سنی بالای تیم ملی ،چند بازیکن جوان و آینده دار را به اردو دعوت کرده است.
حضور حزباوی، حسین نژاد و قربانی در جمع دعوت شده ها از نگاه چند وجهی قلعه نویی حکایت می کند.
باید بپذیریم که فوتبال باشگاهی ما از جوانگرایی و استعداد یابی فاصله گرفته است.
این پوست اندازی و ایجاد تغییر در بافت تیم ملی نیازمند کار بنیادین در باشگاهها است.
این روزها همه از نمایش خوب بازیکنان نوجوان ایران و پیروزی با ارزش در مصاف با برزیل سخن می گویند.
اگر باشگاهها رویکرد اصولی به امر سازندگی و بازیکن سازی داشته باشند و فدراسیون هم برای تیم‌های نوجوانان، جوانان و امید طرح و برنامه کلی یه اجرابگذارد، نتایج آن در تیم ملی بزرگسالان بروز و ظهور می کند.
ضعف کلی فوتبال ما غفلت از سازندگی در باشگاهها و بی برنامگی و بی توجهی در رده های پایه از سوی فدراسیون فوتبال است.
آثار این بی توجهی را در غیبت پنجاه ساله تیم امید در بازیهای المپیک مشاهده کردیم که اوج آن شکست امید برابر هنگ‌کنگ در بازیهای آسیایی هانگژو بود.
فوتبال ما اگر این دوره گذار را بخوبی طی کند و با نگاه اصولی به فردا نظر داشته باشد، موفق عمل کرده است، در غیر این صورت راهی غیر منطقی را برگزیده است.
در مقطع فعلی دیدار با هنگ‌کنگ تشریفاتی و ساده است ، اما مصاف با ازبکستان تا اندازه‌ای شناخت کلی در اختیار کادر فنی قرار می دهد تا با آگاهی بیشتر ، بازیکنان را برای حضور در جام‌ملت‌ها آماده و‌مهیا کنند.
تیم ما در جام‌ملت‌ها و در تقابل با ژاپن، کره، عربستان و استرالیا کاری سخت و دشوار پیش رو دارد.
حضور ستاره هایی چون طارمی ، آزمون، جهانبخش و بیرانوند و نفرات با تجربه ای چون: نورالهی، عزت الهی ، رضاییان، حاج صفی ، کنعانی و شجاع به لحاظ انفرادی و توانایی های فردی مایه امیدواری است، اما مشکل اصلی فوتبال ما در ارائه کار گروهی و نمایش تیمی است.
در این زمینه رقبا از ما پیشی گرفته و فوتبالشان را اصلاح کرده اند.
در جام‌ملت‌ها برگزاری چند بازی سنگین در زمان‌محدود، نیازمند آمادگی جسمانی بالا و توان و ظرفیت بالقوه است.
شاید یکی از دغدغه های اصلی در این زمینه معدل سنی بالای تیم ما است که بحث آسیب دیدگی و شکنندگی نفرات را افزایش می دهد.
بنابراین انتظار علاقه مندان فوتبال از فدراسیون و کادر فنی این است که اولا: برای جام ملت‌ها با تدارک، آگاهی و برنامه ریزی وارد عمل شوند.
ثانیا: دورنمای کلی در زمینه بازسازی تیم ملی را برای حضور در جام جهانی آینده را بدرستی ترسیم کنند.
یقینا بعد از جام‌ملت‌ها باید طیف وسیعی از بازیکنان پا به سن گذاشته را کنار گذاشت و جوانگرایی و تحول را در اولویت قرار داد.
این دوره گذار باید به آرامی و با تدبیر و با شجاعت ذاتی قلعه نویی و کادر فنی همراه و حمایت فدراسیون صورت گیرد.
تعلل وغفلت از این دو اصل مهم موجب عقب ماندگی بیشتر می شود و فوتبال ما را به بیراهه هدایت می کند.
نویسنده:احمدمیرزاییان