همواره در عرصه ی توپ و تور منافع ملی برای ما ارجح تر از هر چیز دیگری بوده است.
این روز ها که بحث داغ انتخابات فدراسیون والیبال به حد غلیان رسیده باز هم تاکید می کنیم فارغ از هرگونه احساساتی شدن و فرصت طلبی باید به آینده این ورزش و جوانانی که سرشار از استعداد هسیتند بیاندیشیم.
با هیچ فردی خصومت شخصی و جنگ و جدل نداریم چرا که معتقدیم وقتی دلایل قوی باشد نیازی به چنگ کشیدن به صورت یکدیگر نداریم و نباید اجازه بدهیم که حکایت آب انبار شلوغ و کوزه های شکسته پیش بیاید.
اما این دلیل نمی شود که گرایش و وابستگی قلب خود را به شخصیت های فرهیخته والیبال برای اداره این ورزش نادیده بگیریم ولی چه می شود کرد که انتخابات فدراسیون های ورزشی همواره با حرف و حدیث های زیادی همراه بوده است.
کاش مانند قدیم و ندیم ها انتصابی بود و این همه رویارویی و دشمنی پیش نمی آمد. در این روز ها که ما آن را خاکستری می دانیم مرجعی که باید موضع رسمی خود را اعلام کند وزارت ورزش است ولی به نظر می رسد که در این تشکیلات هم هیچکس حاضر نیست سر بی درد را با دستمال ببندد.
فدراسیون والیبال زمان تشکیل و مجمع را اعلام می کند و معاوت وزارت ورزش طور دیگر سخن می گوید و در این بین جامعه خواستار تحول در والیبال بین زمین و آسمان معلق می مانند.
باز هم تاکید می کنیم که برای ما والیبال مهم است نه افراد، در روزگاری که حسن کرد، مسعود صالحیه، امیر حیدری و آقا یدالله کارگر پیشه و... کنار نشسته اند حرف اول و آخر را چه کسی باید بزند تا این جامعه ملتهب کمی آرامش خاطر بیابد هرچند که در این دوره و زمانه و در انتخابات پیش رو هیچ پیشکسوت و کارشناسی حق قانونی رای و حتی اظهار نظر ندارند پس چه باید کرد؟
آقا وزیر ورزش! تکلیف والیبالی ها را روشن کنید.
نویسنده: جمشید حمیدی