تیم ملی نوجوانان ایران بعد از برد تاریخی برابر برزیل و باخت خفیف ۲- ۱ مقابل انگلیس، دیروز کالدونیا را ۵ بر صفر برد و حریف مراکش در مرحله حذفی شد.
یکی از انتظارات جامعه ورزش از مسئولان حفط تیم شایسته زیر ۱۷ سال ایران است.
آنها با نمایش خوب برابر برزیل و انگلیس شایستگی، توانایی و ظرفیت بالای خود رابخوبی نشان دادند. باید قبول کنیم که امکانات ما با دو رقیب گروه قابل قیاس نیست.
بسیاری از بازیکنان برزیل و انگلیس قابلیت بازی در تیم‌های بزرگ از جمله تیم‌های ملی در رده های بالا را هم دارند. به لحاط نرم افزاری و سخت افزاری هم شرایط ما با رقبا قابل مقایسه نیست .
اما با این وجود تیم ما پدیده هایی را در جام جهانی معرفی کرد که فردا می توانند در تیم‌های ملی ما بدرخشند.
آرشا شکوری در درون دروازه با اعتماد به نفس بود و واکنش‌هایش خیره کننده. نیما اندرز در پست دفاع راست پرانرژی بود و پایه گذار اغلب حملات ما. نیما با براجعه زوج مناسبی تشکیل داده بودند.
درویش عالی و حسان نفر دو مدافع میانی ما آینده درخشانی دارند به شرطی که در تیم های باشگاهی به بازی گرفته شوند.
در مرکز میدان رزاق نیا، قلی زاده دونده، تکنیکی با قدرت پاس دهی خوب حضور دارند. ابوالفضل زمانی هم دیگر بازیکن پرکار و با ظرفیت تیم نوجوانان است. کسری طاهری را باید به خاطر سپرد که مهاجمی هوشیار با شم گلزنی بالا است. دیگر نفرات تیم هم هریک دارای پتانسیل و تکنیک شگرف هستند.
به لحاظ فیزیکی و شرایط بدنسازی و آمادگی جسمانی هم بازیکنان در شرایط بالایی هستند.
دوندگی و پوشش خوب بازیکنان در دو دیدار ابتدایی با برزیل و انگلیس نشان داد که کادر فنی تیم را در شرایط خوب فیزیکی آماده مسابقات کرده اند.
بر اساس آمار منتشره میزان دوندگی بازیکنان ما نسبت به دو حریف سرشناس گروه بهتر و بیشتر بود . تیم شایسته ما دوشنبه در مرحله بعدی با مراکش دیدار خواهد کرد.
بسیاری از بازیکنان آنها در تیم های لیل فرانسه، اینتراخت فرانکفورت آلمان بازی می کنند. سه بازیکنان دیگر مراکش در تیم‌های پایه یوونتوس و پاری سن ژرمن حضور دارند.
به لحاظ شرایط فوتبالی مراکشی ها بهتر و کاملتر از ما هستند، اما تکنیک و توان فنی بازیکنان ما در فاز تهاجمی نقطه قوت نوجوانان ایران است. در خطوط دفاعی هم درویش عالی سوپاپ اطمینان ما است. آرشا شکوری هم یکی از بهترین دروازه بان های مسابقات است.
همانطور که گفته شد یکی از بهترین تیم‌های زیر ۱۷ سال ایران را در اختیار داریم. حسین عبدی و کادر فنی او زحمات زیادی برای آماده سازی این تیم کشیده اند.
زحمات تیم‌های باشگاهی را نباید نادیده گرفت. لازم است فوتبال پایه را جدی بگیریم و به استعداد یابی توجه کنیم. فارغ از نتیجه ای که با مراکش کسب می کنیم باید یاد بگیریم که تیم فعلی را رها نکنیم.
یک سال بعد این نفرات باید در قالب تیم جوانان در میادین حاضر شده و دو سال بعد به رده امید منتقل شوند.
اگر این سلسله مراتب بدرستی رعایت شود و این زنجیره بازیکن سازی عملکرد اصولی داشته باشد نباید افسوس پنجاه سال غیبت در المپیک را بخوریم.
نویسنده: احمد میرزاییان