هم آوایی مردم خونگرم انزلی با کادر فنی و بازیکنان متحد و صمیمی ملوان را باید الگوی فوتبال پاک قلمداد کرد و با تیم‌هایی که با داد و قال و جنگ های زرگری در پی قهرمانی های پوشالی هستند مبارزه جدی داشت.
بازی کاملا تاکتیکی و برتر شاگردان مهدی تارتار در برابر تیم هوادار را باید ستود.
گویی هیچکس جلودار قوهای سپید انزلی نیست. در میدان رقابت ملوانی ها را با انگیزه، پر نفس و دونده می بینیم. گویی آنها در زمین ۱۵ نفر هستند. میزان دوندگی بازیکنان تارتار شگفت انگیز است.
یاد صحبت های علی پروین در زمان مربیگری در پرسپولیس افتادم. در دیداری که در انزلی داشتند پروین گفته بود: ملوانی ها در زمین خودشان ۱۲۰ دقیقه می دوند. با آنها نمی توان ساده بازی کرد و...
پرسپولیس آن بازی را دو بر صفر باخت. چهره ملوان آن دوران با تیم امروزی تفاوت بسیاری داشت.
سیروس قایقران، غفورجهانی، اسپندار، عزت اللهی و شادروان نیاکانی چهره های نام آشنا و ملی پوش آن زمان بودند. تیم امروزی ملوان را نفراتی جوان و کم اسم و نشان تشکیل داده اند.
در عوض آنها در اوج آمادگی و بیداری جسمی هستند و به قول ما فوتبالی ها جنس تارتار جور است. این جور بودن جنس در کنار انگیزه والا و دل سپردن به تمرینات از یک سو و اتحاد و صمیمیت کادر فنی و بازیکنانداز جانب دیگر باعث دلگرمی هواداران شده است.
امروز مردم انزلی و به تعبیری استان گیلان حامی ملوان هستند. پیروزی ملوان مقابل هوادار این تیم محبوب و دوست داشتنی را در جمع مدعیان قرار داد.
همگان نمایش زیبا و بازی خوب ملوان را ستایش می کنند. آنها به آرامی و البته با ممارست و جدیت خود را بالای جدول رسانده و برای تیم‌های بزرگ‌خط و نشان کشیدند.
ملوان، امروز این پیام را به جامعه فوتبالی منتقل کرد که همه چیز پول و قراردادهای میلیاردی نیست. بلکه می توان با یگ گروه جوان و متحد و صمیمی کارهای بزرگ صورت داد و به هدف رسید.
نویسنده: احمد میرزاییان