براساس تحقیقات ما متاسفانه فدارسیون والیبال در دست افرادی افتاده که منفعت خود را منافع ملی می شمارند.
آنهایی که در جریان لیگ ملت ها در آمریکا دنبال هتل های لاکچری و اتاق های شبی پنج هزار دلار می گشتند تا خود را فراتر از بازیکنان و مربیانی بپندارند که با اعصاب درهم ریخته عرق می ریختند یا برخی افراد خودخواهی که خود را قبله عالم در والیبال می دانند و دلار و مارک خود را در حومه فردوسی تبدیل به احسن می کنند باعث ایجاد شکاف در صنف زحمتکش رسانه ها اما شده اند.
انگار خوب در یافته اند و بر این باور شده اند " تفرقه بینداز و حکومت کن" برخی این افراد انقدر وقیع برخورد می کنند که انزجار عمومی را به وجود آورده اند.
آقای داورزنی! شما اینها را نمی دانید؟ گفته می شود همه برخورد های حذفی و بی حرمتی ها با اجازه شخص شما صورت می گیرد یا حداقل وانمود می کنند که به آنان اجازه تام و کمال داده اید؟ اگر مدیر دلسوزی بودید به نصایح و هشدار های اشخاص دلسوخته گوش می دادید.
بدون تردید با این رویه پژواک کاری را که علیه احمد ضیایی و حتی یزدانی خرم کرده اید به خودتان باز خواهد گشت. واقعیت امر این است از بس که بی عدالتی دیده ایم بر احوال مربیان، پیشکسوتان و حتی برخی خبرنگاران مظلوم غصه خورده ایم آیا این است رسم مدیریت؟
چگونه زیر مجموعه شما به یک مجری تلویزیون پیام می دهد، تو را به شهرستان تبعید می کنم؟
وای بر احوال ورزش ما و وای بر احوال رسانه های ما که فشل مانده اند؛ آقای دکتر داورزنی باز هم بنویسیم و اینکه چگونه با اعتبار اعضای کمیته فنی بازی کرده اید یا ...
نویسنده: حسین علی اسماعیلی