راه‌حل های موقتی نمی‌تواند جانشینVAR شود و این پیشنهادات نمی‌تواند بحران داوری را حل کند.
از فصل گذشته تاکنون وعده‌های بسیاری در مورد ورود کمک‌داور ویدئویی به ایران شنیدیم، اما در‌حالی‌که این سیستم در ورزشگاه آزادی وجود دارد همچنان نمی‌توانیم از آن استفاده کنیم و این بدترین حالت ممکن است.
AFC نه برای کمک به فوتبال ما و نجات از تحریم، بلکه فقط برای اعتبار بخشیدن به مسابقات خود بود که این دستگاه را عاریه‌ای و فقط برای چند بازی نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیا، به ایران آورد. لیگ برتر در ورزشگاه آزادی در یک‌قدمی VARبرگزار می‌شود اما امکان دسترسی به آن برای ما وجود ندارد و این دردناک است که نسبت به چنین تحقیری بی‌تفاوت باشیم.
وعده‌های پوچ
واقعیت این است که به‌دلیل تحریم‌ها و البته موانع مالی امکان ورود این سیستم ویدئویی به فوتبال ما وجود ندارد. تمام وعده‌ها تاکنون جز سخنرانی‌های پوچ و بی‌معنی چیز دیگری نبوده است. وقتی به یاد صحبت‌های وزیر ورزش در شهریورماه سال‌جاری، در مورد ورود VAR به ایران می‌افتیم ناخودآگاه از ادامه روند مثبت در این مورد ناامید می‌شویم.
دربی
در آستانه دربی و در شرایطی که لیگ به‌شدت حساس است و جای خالی کمک‌داور ویدئویی را احساس می‌کند، باز هم خبر آمد که قطعا کمک‌داور ویدئویی به دربی نخواهد رسید. این صحبت‌های پیروزمندانه مسئولان کاملا ثابت می‌کند یا تلاشی برای تجهیز فوتبال ایران به این مهم صورت نگرفته یا اگر صورت گرفته آنقدر جدی نبوده که بتواند مشکل را به هر طریق ممکن برطرف کند.
طی ۱۱ هفته‌ای که از لیگ برتر سپری شده کاملا مشخص شد که غیبت این سیستم ویدئویی در فوتبال ایران چه صدماتی را بر پیکره فوتبال وارد کرد. دربی به‌خودی‌خود آبستن تنش‌ها و حوادث بسیار است و بدون شک هر تصمیم اشتباهی از سوی داور می‌تواند جنجال‌آفرین باشد.
راه‌حل‌های موقتی
مسئولان فوتبال ایران خود به‌خوبی می‌دانند که جای خالی این سیستم، چه لطماتی به فوتبال ایران وارد کرده است. اصلا یکی از دلایلی که افشاریان استفاده از کمک‌داور پشت‌دروازه را بار دیگر پیشنهاد داد، همین بود. او که احتمالا به‌دلیل عملکرد ضعیف داورانش طی ۱۱ هفته از رقابت‌های لیگ برتر شرمنده است با این اقدام تلاش داشت تا تمرکز داور و اطمینان خاطر او را بالاتر برده و به‌جای سه نفر از پنج نفر به‌عنوان ناظران اتفاقات فوتبال در یک مسابقه استفاده کند.
این اقدام او اما همچنان در حد پیشنهاد باقی مانده و حداقل در دربی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. اما یکی دیگر از مشکلاتی که طی چند وقت اخیر در‌خصوص جامعه داوری به‌وجود آمده، بازنشستگی داوران در مرز ۴۵سالگی است. این قانون در سال‌ها قبل از سوی فیفا تایید و مورد استفاده قرار گرفت اما چرا در کشور ما بر چنین اقدامی اصرار می‌کنند؟ در واقع کمیته داوران می‌خواهد به این شکل داوران جوانی را که برای قضاوت پشت خط ماندند را وارد چرخه قضاوت کند، در حالی که ملاک برای قضاوت در یک مسابقه فوتبال در وهله اول باید شایستگی باشد.
سرعت فوتبال
زمانی که فیفا سن ۴۵سالگی را برای بازنشستگی داوران فوتبال در‌نظر گرفت خیلی زود متوجه این اشتباه شد و به این واقعیت رسید که برای تطابق داوران با مسابقات فوتبال به چیزی فراتر از بازنشستگی آنها در ۴۵سالگی نیاز دارد. فیفا این قانون را رد کرد و برای اینکه داوران از سرعت فوتبال جا نمانند سیستم کمک‌داور ویدئویی را وارد فوتبال کرد.
شاید ما به‌لحاظ حرفه‌ای و فنی عقب‌تر از لیگ‌های معتبر دنیا باشیم، اما فوتبال ما نیز از این سرعت تاثیر پذیرفته و شاهد جا ماندن داوران در اغلب صحنه‌های داوری هستیم. استفاده موفق از کمک‌داور ویدئویی چنان تاثیر مثبتی در فوتبال جهان داشت که حالا اختیارات این سیستم را افزایش دادند و قرار است قدرت آن را در تصمیم‌گیری‌ها بیشتر کنند.
مشخص است که حضور VAR در فوتبال ایران یک پدیده معمولی یا پروژه‌ای مالی به‌حساب نمی‌آید، بلکه یک ضرورت در‌جهت سرعت بخشیدن به فوتبال است. اگر نتوانیم تا شروع لیگ آینده این مهم را به سرانجام برسانیم با توجه به تلاشی که در استفاده از این تکنولوژی‌ها صورت می‌گیرد، نه‌تنها از کشورهای صاحب سبک، که از کشورهای همسایه و رقبای آسیایی خود نیز جا مانده و جایگاه خود را حتی در فوتبال آسیا نیز از دست خواهیم داد.
گزارش: نیلوفر مژدهی