تندخویی، انگ‌زدن و دعوا و مرافعه و مسابقه بیانیه بجای نمایش تاکتیکی از سوی سرخابی ها را باید ماحصل مهمترین دیدار سال دانست!
مطالبه هواداران از تیم‌های باشگاهی به ویژه تیم‌های استقلال و پرسپولیس تلاش برای ارائه فوتبال ناب و نمایش جوانمردانه است.
در فصل جاری مسئولان و دست اندرکاران و کادر فنی و بازیکنان سرخابی به شکلی عجیب در پی ایجاد مناقشه و چالش تمام نشدنی هستند!
دور شدن از مباحث فنی و متلک پرانی کار همیشگی دو طرف مجادله است.
دربی ۱۰۲ فاقد تحلیل فنی بود. بعد از مدت ها فرصتی دست داد تا در سفر ورزشی گروه خبرنگاران و عکاسان ورزشی ایران (قلم ورزش) به شهر ساری و دیدار با پیشکسوتان منطقه سورک، بازی دربی را در کنار هم ببینیم.
این هجمه بی امان به طرف مقابل و قیافه حق به جانب و تاخت و تاز با روح ورزش، زیبای فوتبال در تضاد است. این بار بر خلاف گذشته var هم ظاهرا کمک حال گروه داوری شد اما گره ای از کلاف سردرگم فوتبال باشگاهی نگشود!
مجددا انگ زدن و متهم کردن این و آن فزونی یافت. باز فدراسیون، سازمان لیگ، گروه داوری و رسانه ها متهم اول و آخر معرفی شدند. در این فضای ناسالم از هواداران و تماشاگران نوجوان و جوان چه انتظاری داریم؟
باید سرمایه گران‌سنگ تماشاگر و هوادار صمیمی را ارج نهاد و نگاهی به اصول اخلاقی و ترویج آن در میادین ورزشی داشت.
مربیان و دست اندرکاران باشگاهها به عملکرد برخی رسانه ها ایراد می گیرند و برخی را وابسته به طیف خاصی می پندارند. البته ما قبول داریم برخی از همکاران رسانه آتش بیار معرکه هستند و در اشاعه فساد با مربیان و مسئولان همراهی می کنند. برخی هم به زعم نکونام دوزاری هستند و قلمشان در خدمت دایره فساد و دلالی است.
ما این رویه غلط در برخی رسانه ها را قبول داریم، اما سوال اینجا است آیا فساد موجود تنها به رسانه ها خلاصه می شود و طیف مربیان از این قاعده مستثنی هستند!
سال های متمادی است انتظار می کشیم مربیان قبل و بعد از مسابقات و در نشست های مطبوعاتی به تحلیل بازی بپردازند و دلایل شکست یا عدم توفیق درادامه تاکتیک های مورد نظر را ارائه کنند.
اگر تحریک تماشاگر مذموم است و رفتار ناشایست بازیکن و کادر فنی پرسپولیس بعد از زدن گل ناپسند است. همین حرکت از طرف کادر فنی استقلال هم قابل اغماض نیست!
این همه اعتراض و هجمه به داور را در هیچ کشوری نمی بینید. اگر var و بازبینی صحنه وظیفه گروه داوری است، چرا بازیکنان دو طرف داور را وسط زمین احاطه کرده و هر یک به نحوی به او ما تازند؟
در بازی دیروز جمع همکاران رسانه که بازی را از صفحه تلویزیون می دیدند معتقد بودند خطای حامدی فرد روی زاهدی حکم اخراج مستقیم داشت .
اما نگرفتن این خطای محرز به معنای آن نیست که داور مغرضانه و به طرفداری از فرد خاصی از این تصمیم عدول کرده است! در آن سوی میدان هم خطای نعمتی در دقایق پایانی بدرستی اعلام پنالتی شد. چون صحنه بارها زیر ذره بین قرارگرفت.
حکم داور در این صحنه چرا باید به منزله حمایت از طیف خاص و مخالفت از گروه دیگر تلقی شود؟
این همه انگ زدن و مسابقه بیانیه از سوی دو باشگاه آزار دهنده و تکراری شده است.
خوب است مربیان دو تیم که به همه می تازند قدری به شکل مصاحبه مربیان تیم‌های بزرگ اروپایی توجه کنند و در نشست های مطبوعاتی موجز، رسا و عامه پسند حرف بزنند و بدرستی بازی تیمشان را تحلیل کنند.
مطالبه مردم و هواداران همین است و بس!
نویسنده: احمد میرزاییان