اولین حضور وی ای آر در فوتبال باشگاهی ایران آنقدر تاثیرگذار بود که نه تنها در تغییر نتیجه یک بازی مهم و سرنوشت ساز نقشی پررنگ ایفا کرد، بلکه شاید همین قدرتنمایی اش در دقایق تلف شده دربی ۱۰۲، در تعیین قهرمان لیگ بیست و سوم هم سهم پررنگی داشته باشد.
به جدول رده بندی لیگ برتر تا اینجای کار نگاهی بیندازید و تصور کنید بدون کمک وی ای آر، پرسپولیس پنجشنبه شب برنده از زمین خارج می شد. در اینصورت سرخپوشان ۲۳ امتیازی می شدند، به سپاهان و استقلال می چسبیدند و با روحیه ای مضاعف به بازیهای پیش روی خود می اندیشیدند.
استقلال هم دومین شکست فصل را در دومین میدان بزرگ و سرنوشت ساز خود متحمل می شد، از لحاظ روحی به نقطه زیر صفر می رسید و پس از توقف مقابل ذوب آهن و فولاد، به معنای واقعی بحران را بغل می کرد.
یک سوت اشتباه و یک تصمیم نادرست، می توانست همه چیز را در کسری از ثانیه بهم بریزد، مثل صدها بار دیگر که در این فوتبال، ناعادلانه معادلات را بر هم زده و حق را از حقدار گرفته است.
اینجاست که اهمیت کمک داور ویدئویی دو صد چندان می شود و افسوس و صد افسوس که قرار است در ادامه راه، باز هم سوتها و قضاوتهای اشتباه در نبود این ابزار، ناعدالتی هایی را رقم بزند و نتایج را تغییر دهد.
البته موردی که در سایه تصمیم دقیقه نود و چندم مسابقه پنهان ماند و کسی بدان اشاره نکرد، عملکرد داور در صحنه خطای واضح نعمتی روی رضاوند بود. چندین و چند بار تصاویر مربوط به این لحظه را مرور کنید و ببینید بنیادی فر چگونه در چند قدمی صحنه، خطایی تشخیص نمی دهد و قاطعانه دستورِ ادامه بازی را صادر می کند.
این اتفاق به واقع قابل تامل است و البته مایه تاسف که داور سرشناس کشور، در موقعیتی کاملاً مناسب و مسلط به اوضاع، پنالتی واضح را نمی بیند و با حرکت دست، صراحتاً اعلام می کند هیچ خطایی رخ نداده است!
این یک صحنه، آینه تمام نمای داوری فوتبال ایران است و بس، داوری و قضاوتهایی که در همین لیگ، توپی که با چشم غیر مسلح هم مشخص بوده از خط دروازه عبور کرده را منکر شده یا آفسایدهای واضحی که منجر به گل های ۳ امتیازی شده را نادیده گرفته است.
جالب اینجاست افرادی که به شدت از این وضعیت آشفته و فقدان کمک داور ویدئویی سود برده اند، دیروز بعد از پایان دربی به شدت علیه وی ای آر موضع گرفتند و اعلام کردند این ابزار از سرعت و جذابیت مسابقه می کاهد!
آری، وی ای آر که نباشد، به راحتی می توان در موقعیت آفساید گل زد، توپِ نیم متر رد شده از خط دروازه را نادیده گرفت و از خطاهای مشهود در محوطه جریمه خودی گذر کرد. چه چیزی بهتر از این؟
ای کاش عوامل پرسپولیس، بازی با هوادار، گل گهر، ذوب آهن و آلومینیوم در همین لیگ را بخاطر می آوردند که چگونه از اشتباهات داوری سود برده و امتیاز جمع کردند، بعد در مورد معایب وی ای آر سخن می گفتند تا انقدر "تابلو" نمی شدند و انگشت های اتهام را متوجه خود نمی کردند.
مربی پرسپولیس که عادت دارد ضعفهای فنی تیمش را پشت مسائل حاشیه ای پنهان کند و بابت حذف از آسیا، حتی از هوادار و منتقدان، طلبکار شود، بعد از دربی هم خودزنی کرد و با بیان صحبتهایی که بسیار تعجب برانگیز بود، نشان داد مسیر اصلی را گم کرده است.
نمی خواهیم وارد این بحث شویم و ترجیح می دهیم در مطلبی جداگانه به آن بپردازیم اما آیا اینکه در دقیقه نود و پنج، پنالتیِ درست حریف گرفته شده، اینقدر جار و جنجال دارد؟ اعتراض به جلوگیری از حق خوری، به واقع معنایش چیست...؟!
نویسنده: حامد فرضعلی بیک