هیاهوی دربی 102 هم فروکش کرد، حاصل آن همه حرف‌ و حدیث های قبل از بازی نتیجه تساوی یک بر یک شد تا این نیز بگذرد.

آنچه که در روند ‌حرکتی دو تیم دیده شد، تفکرات تاکتیکی مربیان دو تیم بود.

بطور کلی، استقلال با نکونام بازی جمع و بسته ای را در‌ کار تاکتیکی خود همراه  داشت و پرسپولیس بر این اندیشه بود تا با مالکیت توپ و زمین و ارسال پاس های‌کوتاه و پرتعداد و کشاندن بازی به کناره ها و ارسال ها بر اهداف خود نزدیک شود.

در دیدگاه نکونام شکار مهره های کلید پرسپولیس در الویت قرار داشت. ترابی در هر نقطه سایه ای چون یامگا را بالای سر خود می دید. ایجاد بازی من تو من در مرکز زمین و محدود شدن شعاع حرکتی سروش رفیعی صادقی و سرلک فضایی را ایجاد کرده بود تا بطورکلی قاب دربی۱۰۲چندان جذاب دیده نشود.

بازی پر احتیاط که نشان از ترس از یکدیگر را داشت و عدم سرعت از سوی طرفین، نتوانست انتظارات را بر آورده سازد. البته تنها نقطه جذاب این دیدار استفاده از داور ویدیو چک بود با انکه استفاده از این تکنولوژی به سکو ها آرامش بخشید، اما در برخی از صحنه ها مشخص شد که ویدیو چک هم نقطه اطمینان و برطرفسازی تمامی مشکلات داوری به حساب نمی آید.

داستان دربی۱۰۲با تمامی اگر‌ و اما هایش به پایان رسید، اما از زاویه فنی بار پر حجمی نداشت. استقلال به مانند هفته های گذشته بازی فیزیکی را تجربه کرد، در آنسوی میدان پرسپولیس در شکستن دیوار دفاعی استقلال از مهاجم هدف و گلزن محروم ماند، از این روی باز برای دسترسی به گل از مردان پشت خط حمله اش‌ سود ‌برد.

گل دقیقه ۷۷عالیشاه گل دیدنی بود او دیر وارد میدان اما مثمر ثمر تر خیلی ها دیده شد. روی گل عالیشاه یک مجموعه از بازیکنان استقلال دچار اشتباه شدند، در این میان سید حسین حسینی سنگربان آبی ها بارها دیگر اشتباه خود را در دربی تکرار کرد تا گل عالیشاه رقم بخورد.

آنچه که اجازه نداد تا پرسپولیس برتری عددی خود را خصوصا در دقایق پایانی بازی حفظ کند از دست دادن تمرکز بازی در دقایق پایانی بود. در این دقایق استقلال به بازی مستقم دل بست تا بلکه با ارسال پاس های بلند در پشت مدافعان پرسپولیس از شکست فاصله بگیرد. چنین هم شد و پنالتی دقیقه ۹۷توسط یامگا اجازه نداد تا دربی ۱۰۲برنده ای داشته باشد.

گزارش: اکبر عزیزی